Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Η πολιτική δήλωση της ΣΠΦ


«ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ της ε.ο. Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς

Αυτή η δήλωση γίνεται για να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας και να τοποθετηθούμε δημόσια σε σχέση με την πρόσφατη απόπειρα απόδρασής μας από τις φυλακές.

Το γεγονός ότι βρισκόμαστε αιχμάλωτοι στα κελιά της δημοκρατίας δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε ούτε για μια στιγμή τη θέση μας είτε ως κρατούμενοι, είτε ως κατηγορούμενοι ενώπιον του πολιτικού στρατοδικείου που έχετε στήσει εναντίον μας. Δεν θα βρεθεί ποτέ ούτε δεσμοφύλακας που θα κλειδώσει την ψυχή μας, ούτε δικαστής που θα κρίνει τις αξίες μας. Είμαστε παντοτινοί εχθροί της έννομης τάξης και αιώνιοι δραπέτες των φυλακών.

Προφανώς αυτές οι λίγες λέξεις που ακολουθούν δεν μπορούν να περιγράψουν την αθλιότητα των σωφρονιστικών ιδρυμάτων που βιώνουν όσοι κρατούμενοι δεν παρέδωσαν την αξιοπρέπειά τους, αλλά την κουβαλούν μαζί τους σε κάθε απομόνωση, σε κάθε πειθαρχείο, σε κάθε μεταγωγή, σε κάθε βασανιστήριο, σε κάθε ξυλοδαρμό…

Εσείς οι διορισμένοι στρατοδίκες της δικαστικής μαφίας μπορεί πάνω από τα έδρανά σας να μοιράζετε εκατοντάδες χρόνια φυλακή, υπακούοντας στα χέρια που σας κινούν ως μαριονέτες, αλλά να γνωρίζετε πως η θέλησή μας για ελευθερία πιάνει φωτιά μέρα με τη μέρα.

Με τις αποφάσεις σας ως σύγχρονοι δήμιοι, θάβετε ανθρώπους μέσα σε τόνους από τσιμέντο και κάγκελα κρύβοντας έτσι τις συνέπειες του σάπιου συστήματος που υπηρετείτε. Οσο για εμάς που είμαστε αναρχικοί αντάρτες πόλης, θέλετε να μας εκδικηθείτε και να μας τιμωρήσετε, γιατί γνωρίζετε πως τα ονόματα εσάς και των ομοίων σας είναι ήδη γραμμένα στη λίστα των μελλοντικών μας στόχων. Η φυλακή που στέλνετε ανθρώπους με την ίδια ευκολία που ξεφυλλίζετε τις δικογραφίες είναι μία τεράστια κρεατομηχανή που αλέθει σώματα, συναισθήματα, σκέψεις, φαντασία…

Είναι ένας αποστειρωμένος μηχανικός κόσμος που αντηχούν εντολές από μεγάφωνα, κλειδώματα κελιών και ο θόρυβος της ανθρώπινης παραίτησης.

Η μεγάλη πλειοψηφία των κρατούμενων έκαναν μια συμφωνία ηλιθίων και παρέδωσαν την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους με αντάλλαγμα ένα μεροκάματο, μία άδεια, μία υπόσχεση αναστολής ή ακόμη και τίποτα.

Ολες οι συζητήσεις για τον εξανθρωπισμό του σωφρονιστικού συστήματος δεν είναι παρά ανόητες και υποκριτικές κουβέντες. Η λύση είναι μία, ή αποδράς ή καταστρέφεις τη φυλακή.

Σε αυτή μας την επιλογή, ακούσαμε χτυπήματα στον τοίχο κι από διαφορετικούς κύκλους συναναστροφών και γνωρίσαμε ανθρώπους που μοιράζονταν μαζί μας τον κοινό πόθο για ελευθερία. Μπορούμε να πούμε ξεκάθαρα πως είμαστε περήφανοι για τις επιλογές μας και τις σχέσεις που έχουμε κτίσει μαζί τους μέσα απ’την κοινή απόπειρα για απόδραση, ακόμα κι αν αυτή δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μας. Δυστυχώς σταθήκαμε λιγότερο τυχεροί από όσο επιθυμούσαμε, ενώ η βλακεία βρήκε την έκφρασή της σε ένα ανθρωπάκι-δεσμοφύλακα αποδεικνύοντας ότι είναι πανίσχυρη.

Κάποιοι θα βιαστούν να μιλήσουν για αποτυχία.

Κι όμως, η απόδρασή μας πέτυχε. Αποδράσαμε απ’ την ηττοπάθεια της αποδοχής του ρόλου μας ως κρατούμενοι. Αποδράσαμε απ’ το κοίμισμα των ψυχοφαρμάκων που μοιράζονται απλόχερα στις φυλακές, απ’ τα ευεργετήματα των μεροκαμάτων, απ’ τις ψευδαισθήσεις για μελλοντικές άδειες και αναστολές και πράξαμε ως αναρχικοί επαναστάτες.

Αν η δουλειά των δεσμοφυλάκων και των δικαστών είναι να κλειδώνουν τις πόρτες των φυλακών, η δικιά μας είναι να τις ξεκλειδώνουμε παραβιάζοντάς τες. Ακόμη κι αν δεν καταφέραμε να απελευθερώσουμε τα σώματά μας, απελευθερώσαμε έστω και για λίγες στιγμές την ύπαρξή μας καταλαμβάνοντας ένα χώρο στη φυλακή.

Η αίσθηση αυτή είναι μοναδική και δεν μετανιώνουμε για τίποτα.

Αλλωστε εμείς μαχόμαστε για μια ελευθερία πέρα από την επίσημη εκδοχή των νόμων και των αξιών αυτής της κοινωνίας. Αυτός ο αγώνας ούτε δικάζεται, ούτε φυλακίζεται.

Σήμερα πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν από τροχαία ατυχήματα, απ’ την εξάρτηση ουσιών, από βιομηχανικές ασθένειες. Αλλοι δέχονται το θάνατο της πλήξης και της μοναξιάς βυθισμένοι μέσα στις συμβάσεις μιας νομολατρικής ζωής. Εμείς διαλέγουμε να ρισκάρουμε τη ζωή μας για το άλμα προς την ελευθερία κι ας μην υπάρχει από κάτω δίχτυ προστασίας. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σπουδαίο από αυτό.

Τώρα χάσαμε μια μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο. Κοιτάμε μπροστά.

Κάθε στιγμή υπόσχεται ένα καινούργιο σχέδιο, μια νέα συνεργασία-φιλία, μια απρόοπτη πιθανότητα που ανοίγεται μπροστά μας επικίνδυνη και ανατρεπτική.

Αλλωστε σημασία δεν έχει αν πιαστείς αιχμάλωτος, αλλά αν παραδοθείς μέσα σου…

ΖΗΤΩ Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ-ΑΤΥΠΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ (F.A.I)

ΖΗΤΩ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

ΖΗΤΩ Η ΜΑΥΡΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗΣ

Τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς».

ΥΓ: Προσπάθεια παρεμπόδισης της επικοινωνίας των κατηγορούμενων με δημοσιογράφους επεχείρησε ο επικεφαλής της φρουράς αστυνομικός διευθυντής. Συγκεκριμένα, στο διάλειμμα της δίκης, όταν αντιλήφθηκε τον συντάκτη της Κόντρας να μιλάει με τον Δαμιανό Μπολάνο, προσπάθησε να εμποδίσει τη συνομιλία, ζητώντας από το συντάκτη να φύγει από τις θέσεις όπου κάθονται οι δημοσιογράφοι. Φυσικά, ο συντάκτης της «Κ» δεν μάσησε, έμπηξε τις φωνές στομ θρασύ χωροφύλακα και ολοκλήρωσε τη συνομιλία του με τον πολιτικό κρατούμενο. Οταν το δικαστήριο επανήλθε στην έδρα μετά το διάλειμμα, ο πρόεδρος ρώτησε αν αυτές είναι οι θέσεις των δημοσιογράφων (προφανώς είχε γίνει παρέμβαση από τον αστυνομικό διευθυντή). Ο συντάκτης της «Κ» και άλλοι δημοσιογράφοι εξήγησαν ότι σε όλες τις δίκες οι δημοσιογράφοι κάθονται στις θέσεις που προορίζονται για την πολιτική αγωγή, όταν δεν υπάρχουν δικηγόροι πολιτικής αγωγής. Ο πρόεδρος δεν έδωσε καμιά συνέχεια.

Ας μαζευτούν οι χωροφύλακες, γιατί δεν έχουν κανένα δικαίωμα να εμποδίσουν τους πολιτικούς κρατούμενους να ασκούν τα δικαιώματά τους ούτε τους δημοσιογράφους να κάνουν τη δουλειά τους (για να μη μιλάμε για όλους τους δημοσιογράφους, περιοριζόμαστε στους δικούς μας συντάκτες). Με τέτοιες παρεμβάσεις αυτοί εκτίθενται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου