Θυμάσαι όταν οι έλληνες που πήγαιναν μετανάστες στην Αμερική, ήταν οι πρώτοι σε εγκληματικότητα;

Ολοι την Κυριακή στη συναυλία αλληλεγγύης

«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ»

Ολοι την Κυριακή στη συναυλία αλληλεγγύης

Στις 12 το μεσημέρι, στην πύλη του εργοστασίου

 Ηχηρήαπάντηση στην επιθετικότητα και την αδιαλλαξία της εργοδοσίας της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», καλούνται να δώσουν οι απεργοί χαλυβουργοί, με την στήριξη εργαζομένων, σωματείων, λαϊκών οικογενειών που τους έχουν καλέσει σε μαζική συμμετοχή στην μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης που οργανώνει το σωματείο των χαλυβουργών στην πύλη του εργοστασίου στον Ασπρόπυργο, την Κυριακή στις 12 το μεσημέρι. Στη συναυλία με ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια θα συμμετέχουν:...

 Μπάμπης Γκολές, Μανώλης Δημητριανάκης, Γιώργος Ζορμπάς, Κώστας Σταυρόπουλος και Γιώργος Σαρρής.

Η αδιαλλαξία της εργοδοσίας καθιστά επιτακτική την όσο γίνεται μεγαλύτερη και έμπρακτη έκφραση αλληλεγγύης. Αποτελεί καθήκον όλων η επιτυχία της απεργίας των χαλυβουργών η οποία ήδη αποτελεί φάρο για την αντίσταση των εργαζομένων στην έφοδο που γίνεται σε δικαιώματα και στη ζωή τους από το μεγάλο κεφάλαιο.

Υπενθυμίζεται, ότι τη Δευτέρα το σωματείο προχωρά σε παράσταση διαμαρτυρίας στις 12 το μεσημέρι, στο υπουργείο Περιβάλλοντος, για το θέμα του λιμανιού, και έχει ζητήσει συνάντηση με τον υπουργό. Το σωματείο θα καταγγείλει ότι την ώρα που η κυβέρνηση ενέκρινε (στις 3 Φλεβάρη) άδεια στο Μάνεση να αποκτήσει το δικό του λιμάνι, η εργοδοσία συνέχιζε τις απολύσεις αναφέροντας μάλιστα πως το εργοστάσιο λειτουργεί με 420 εργαζόμενους προσωπικό, 365 μέρες το χρόνο.

27 τόνοι τροφίμων για τους απεργούς!

Συνέντευξη Τύπου για τη δράση αλληλεγγύης της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ) και της Λαϊκής Μέριμνας Γαλλίας (SPF) για τη στήριξη του αγώνα των εργαζομένων στην «Ελληνική Χαλυβουργία» θα δοθεί την Τετάρτη 4 Απρίλη στις 12:30 στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ. Θα μιλήσουν η Μάρη Λαυρεντιάδου, πρόεδρος της ΕΕΔΔΑ και ο Julien Laupretre, πρόεδρος της «SPF», καθώς και εκπρόσωπος του σωματείου των εργαζομένων στην «Ελληνική Χαλυβουργία».

Οι δύο οργανώσεις ένωσαν τις δυνάμεις τους και θα μεταφέρουν για πρώτη φορά από τη Γαλλία 27 τόνους επισιτιστικής βοήθειας με είδη πρώτης ανάγκης στο χώρο του εργοστασίου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο.

Η ΕΕΔΔΑ εδώ και 30 χρόνια δραστηριοποιείται εκφράζοντας με κάθε τρόπο την πολιτική, οικονομική, υλική και ηθική αλληλεγγύη και συμπαράσταση στους αγώνες των λαών που παλεύουν ενάντια στον ιμπεριαλισμό, καθώς και στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του ελληνικού λαού. Σήμερα που ο ελληνικός λαός χτυπιέται από την ανελέητη επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών κομμάτων που το στηρίζουν, είναι ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη να εκφραστεί η αλληλεγγύη σε αυτούς που αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή, αλλά και σε αυτούς που θα το έχουν πραγματικά ανάγκη.

Η Λαϊκή Μέριμνα Γαλλίας από το 1945 δραστηριοποιείται και προσφέρει επισιτιστική βοήθεια σε αυτούς που βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο. Οι δύο οργανώσεις σημειώνουν ότι «οι απεργοί πρέπει να νικήσουν. Νικητής θα είναι όλος ο ελληνικός λαός, αλλά και όλοι οι αλληλέγγυοι λαοί της Ευρώπης».

"Ριζοσπάστης"

Eσύ φταις

Φωτό από Ιερισσό

 

enpoarneas

Οι ορδές του Χρυσοχοΐδη τρομοκρατούν ακόμα και παιδιά μεταναστών!

Το καθημερινό προεκλογικό τρομο-σόου, με τις επιχειρήσεις-σκούπα κατά μεταναστών, παρουσία τηλεοπτικών καμερών, δημιουργεί ένα κλίμα φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής και αποθρασύνει τους μπάτσους, οι οποίοι συμπεριφέρονται σαν σερίφηδες της άγριας Δύσης.

Το περιστατικό είναι καρατσεκαρισμένο και συνέβη νωρίς το βράδυ της Παρασκευής στους Αμπελόκηπους. Μια ομάδα προσκόπων, ντυμένοι με στολές και με επικεφαλής ομαδάρχη ηλικίας άνω των 30, γυρνούσε στα μαγαζιά και έδινε λαχνούς για κάποια πασχαλινή λοταρία. Ανάμεσα στα παιδιά ήταν και δυο παιδιά μεταναστών. Τα χαρακτηριστικά του ενός κοριτσιού «πρόδιδαν» τη μη ελληνική καταγωγή της. Ενα περιπολικό πέρασε αργά, κοίταξε προσεκτικά την ομάδα των παιδιών και σε δέκα λεπτά πλάκωσαν οι μοτοσικλέτες της ΔΙΑΣ.

Μια μοτοσικλέτα με δυο μπάτσους σταμάτησε, πλησίασε την ομάδα των προσκόπων και ρώτησε τον ομαδάρχη αν ανάμεσα στα παιδιά υπάρχουν και παιδιά μεταναστών. Αυτός τους απάντησε καταφατικά. Τότε, απομόνωσαν τα δυο παιδιά και άρχισαν την ανάκριση, αγνοώντας τη διαμαρτυρία του ομαδάρχη ότι δεν μπορούν να ανακρίνουν παιδιά: από πού είσαι, πού γεννήθηκες, πού κατοικείς, πού είναι οι γονείς σου και άλλα τέτοια. Μάλιστα, όταν τα κορίτσια τούς είπαν ότι γεννήθηκαν στην Ελλάδα (πράγμα που είναι αληθινό, καθώς συμβαίνει να είναι παιδιά μεταναστών που κατοικούν χρόνια στην Ελλάδα και έχουν άδεια παραμονής), ο μπάτσος-ανακριτής επιστράτευσε το σύνδρομο του Κλουζό που κάθε μπάτσος διαθέτει και ξαναρώτησε το κάθε παιδί: «Είσαι σίγουρη;». Για ν’ ακολουθήσουν μετά οι υπόλοιπες ερωτήσεις: από πού είναι ο πατέρας σου, από πού είναι η μητέρα σου, πού είναι τώρα ο πατέρας σου κ.λπ.

Αφού έκαναν το τρομο-σόου τους, οι μπάτσοι έφυγαν χωρίς να δώσουν συνέχεια. Μπορούμε, όμως, να καταλάβουμε τι θα συνέβαινε αν τα παιδιά δεν ήταν σε μια ομάδα προσκόπων, αν στην ομάδα δεν υπήρχαν και ελληνόπουλα, αν δεν υπήρχε ενήλικας να τα συνοδεύει. Αν ήταν μια παρέα μεταναστόπουλων που απλώς έκανε τη βόλτα της…
http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=16627&pos=4&cat_id=48

Σοκ! ΔΕΗ Κόβει το ρεύμα σε τρεις μαθητές με αναπηρία

Κείμενο των Παρεμβάσεων δασκάλων

Ως εγκληματική και εν δυνάμει δολοφονική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ενέργεια που έκανε η ΔΕΗ Θεσσαλονίκης στην περιοχή του Μύλου, η οποία, έκοψε το ρεύμα σε έναν συνοικισμό Ρομά επειδή δεν είχαν να πληρώσουν. Όταν μιλάμε για συνοικισμό, εννοούμε φυσικά, μισογκρεμισμένα σπίτια, σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης, τα οποία με την δική τους μόνο παρέμβαση, έχουν γίνει κατοικήσιμα.
 Στην παρέμβαση των οικογενειών για το ζήτημα, η ΔΕΗ απάντησε, είτε πως τα σπίτια δεν είναι ασφαλή και επομένως είναι για γκρέμισμα (τώρα τους έπιασε ο πόνος), είτε (το βασικό) πως υπάρχουν χρωστούμενα 5.500 χιλιάδων ευρώ.
Βέβαια σε αυτά τα σπίτια, διαμένουν παραπάνω από 40 άνθρωποι, σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης , τουλάχιστον πέντε εκ των οποίων, έχουν την ασθένεια της αιμορροφιλίας που θεωρείται ως αναπηρία.
Αυτό σημαίνει ότι αν σε οποιαδήποτε στιγμή χτυπήσουν και ανοίξει μία πληγή χρειάζονται άμεσα ένεση για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Αυτή η ένεση βέβαια διατηρείται μόνο σε ψυγείο, κάτι που φαίνεται να μην ενδιαφέρει την “Δημόσια” εταιρία ηλεκτροδότησης που έκοψε το ρεύμα.
            Αυτή η ενέργεια πιθανότατα υπαγορεύτηκε από εργολαβική εταιρία που θέλει να “αξιοποιήσει” το οικόπεδο (δηλαδή να βγάλει κέρδος) διώχνοντας τους Ρομά και αναμφίβολα αποτελεί κίνδυνο για την Δημόσια υγεία. Πέρα από αυτό όμως θα σημάνει την μετακόμιση των Ρομά, σε άλλες περιοχές, (μήπως τελικά δεν είναι η “κουλτούρα” τους που τους το επιβάλει?) κάτι που σημαίνει πιθανότατα και σχολική διαρροή για τα παιδιά τους, δηλαδή τους μαθητές μας.
            Και ενώ στο παρελθόν, το κόψιμο του ρεύματος σε φτωχούς ανθρώπους αφορούσε κυρίως, “περιθωριακές ομάδες” ,  η ΔΕΗ ως εκτελεστικό όργανο της συγκυβέρνησης- ΕΕ-ΔΝΤ τραπεζιτών, έχει σκληρύνει την στάση της και δεν επιτίθεται μόνο σε Ρομά αλλά σε ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας τα οποία έχουν οδηγηθεί στην εξαθλίωση. Συνεπώς μετά τους Ρομά είναι δεδομένο ότι αν περάσει αυτή η τραμπούκικη ενέργεια, το κράτος δεν θα διστάσει να αρχίσει να κόβει το ρεύμα και σε ακόμα μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας.
             Επιπλέον αυτή η ενέργεια αποτελεί και ένα πρώτο δείγμα γραφής για το τι πρόκειται να επακολουθήσει σε μία ΔΕΗ πλήρως ξεπουλημένη σε διεθνή και ελληνικά καρτέλ και ποια συμφέροντα θα εξυπηρετεί.
            Επομένως είναι χρέος μας, όχι μόνο για ανθρωπιστικούς λόγους, να αναδείξουμε τα συμφέροντα που εκπροσωπεί αυτή την στιγμή η ΔΕΗ και να συγκρουστούμε μαζί τους επιβάλλοντας με ένα μεγάλο κίνημα, την επανασύνδεση του ρεύματος αλλά και την πλήρη πλέον επίλυση του ζητήματος της στέγασης των Ρομά. Διότι είναι μέγιστη αντίφαση, στην χώρα με την μεγαλύτερη αναλογία τ.μ. Οικοδόμησης ανά κάτοικο, να υπάρχουν ακόμα άστεγοι και μάλιστα αυτοί να αυξάνονται.
 Γιατί εάν φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση για κάποιον λόγο, δεν είναι επειδή “μαζί τα έφαγαν” ο Πάγκαλος και οι Ρομά, αλλά επειδή όπως εμείς, ακόμα περισσότερο οι Ρομά αναγκάζονται δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες με πενιχρούς μισθούς για να μεγαλώνει τα κέρδη του ο ελληνικός καπιταλισμός
Εμείς ως εκπαιδευτικοί απαιτούμε

-        Άμεση επανασύνδεση του ρεύματος των παιδιών μας
-        Καμία διακοπή ρεύματος να μην υλοποιηθεί
-        Καμία ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ

Είναι ένα ζήτημα ζωής και θανάτου και μία θετική έμβαση, θα είναι νίκη για ολόκληρη την εργατική τάξη.

Stopmurder.blogspot.com

Ολονύχτιες συγκρούσεις στη Χαλκιδική.

Εκατοντάδες  άτομα παραμένουν έξω από το κτίριο του Δήμου Ιερισσού, ενώ διμοιρίες των ΜΑΤ έχουν ξεκινήσει από τη Θεσσαλονίκη και κατευθυόνται προς την περιοχή. Περίπου 1.000 κάτοικοι πολιόρκησαν χθές το Δημοτικό Συμβούλιο, μετά την άρνηση  του δημάρχου Πάχτα να συζητήσει το θέμα των μεταλλείων χρυσού. Στις συγκρούσεις που ακολούθησαν, οι κάτοικοι απώθησαν τα ΜΑΤ ενώ τραυματίστηκαν 2 αστυνομικοί.

Οι συγκεντρωμένοι εμπόδισαν την έξοδο των δημοτικών συμβούλων παρ ότι ισχυρή αστυνομική δύναμη προσπάθησε να τους απομακρύνει με χρήση χημικών. . Δακρυγόνα έπεσαν και στην είσοδο του δημαρχείου, αλλά οι κάτοικοι παραμένουν στο σημείο και δηλώνουν αποφασισμένοι να παραμείνουν όλο το βράδυ. Στο ηχητικό που ακολουθεί  δημοτικός σύμβουλος της πλειοψηφούσας παράταξης λέει ότι δημοτικοί σύμβουλοι και αστυνομικοί βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα στο Δημαρχείο από "αναρχικά στοιχεία".

Φωτο από τις συγκρούσεις στη Δυτική όχθη

Ένας Παλαιστίνιος έχασε τη ζωή του χθες, Παρασκευή, από ισραηλινά πυρά στα βόρεια της Λωρίδας της Γάζας κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ, ενώ περισσότεροι από 50 τραυματίστηκαν σε συγκρούσεις με τις δυνάμεις ασφαλείας στη διάρκεια των διαδηλώσεων για την «Ημέρα της Γης», που πραγματοποιήθηκαν στη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Λωρίδα της Γάζας.
 

/tvxs.

Από την απολογία του Νίκου Μπελογιάννη (1η & 2η δίκη): Το αγωνιστικό ήθος του κομμουνιστή αντηχεί στην Ιστορία μέχρι το σήμερα

«Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το κόμμα μου παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας. Στο πρόσωπό μου δικάζεται η πολιτική του ΚΚΕ».

*

«Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών… Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του… Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ’ αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».

*

«Θα έλεγα ότι “δε μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου”, γιατί ο κόσμος το ‘χει τούμπανο τι ρόλο παίζουν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα. Και εδώ μέσα αποδείχτηκε ο ρόλος τους, ακόμη και στις ανακρίσεις της Ασφάλειας. Οι κομμουνιστές δεν είναι όργανα των ξένων. Ο κομμουνισμός είναι πανανθρώπινο ιδανικό και παγκόσμιο κίνημα (…). Μπορεί ποτέ όργανα των ξένων να δημιουργήσουν ένα τέτοιο μεγαλειώδες κίνημα; Ποιος ξένος πράκτορας δίνει με τέτοια απλοχεριά τη ζωή του, όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές; Οι θυσίες αυτές μόνο με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών μπορεί να συγκριθούν. Αλλά και πάλι υπάρχει μια διαφορά, ότι ενώ οι χριστιανοί δέχονταν το μαρτύριο και το θάνατο, ελπίζοντας να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών, οι κομμουνιστές δίνουν τη ζωή τους μην ελπίζοντας σε τίποτα. Τη δίνουν για ν’ ανατείλει στην ανθρωπότητα ένα καλύτερο, ευτυχισμένο αύριο, που αυτοί δε θα το ζήσουν. Ποιο όργανο των ξένων μπορεί να προσφέρει τη ζωή του σ’ έναν τέτοιο μεγάλο σκοπό;».

*

«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει στο λαό βαθιές ρίζες. Συνδέεται μαζί του με ακατάλυτους δεσμούς αίματος και δεν μπορεί κανείς να το εξοντώσει ούτε με στρατοδικεία, ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα. Ο στόχος μας ήταν και είναι να προστατέψουμε τα συμφέροντα του λαού και της χώρας μας…»

*

«Τα δικαστήριά σας είναι δικαστήρια σκοπιμότητας. Γι’ αυτό δε ζητώ την επιείκειά σας. Αντικρίζω την καταδικαστική σας απόφαση με περηφάνια και ηρεμία. Με το κεφάλι ψηλά θα σταθώ μπροστά στο εκτελεστικό σας απόσπασμα. Αλλά είμαι σίγουρος πως θα ‘ρθει η μέρα, που οι ίδιοι δικαστές που τώρα με δικάζουν, θα ζητήσουν χάρη απ’ τον ελληνικό λαό. Δεν έχω άλλο τίποτε να πω».

*

Από την απολογία του Νίκου Μπελογιάννη στην πρώτη του δίκη, Νοέμβρης 1951.

***

«Την ευθύνη για το ότι η ελληνική γη είναι σπαρμένη με τάφους και ερείπια, τη φέρουν μόνο οι ξένοι ιμπεριαλιστές και οι έλληνες υπηρέτες τους…»

*

«Εμείς πιστεύουμε στην ορθότητα της θεωρίας, που γέννησαν τα μυαλά των πιο πρωτοπόρων ανθρώπων. Και το νόημα του αγώνα μας είναι η θεωρία αυτή να γίνει πραγματικότητα τόσο για την Ελλάδα όσο και για όλο τον κόσμο…»

*

«Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα».

*

«Οι οργανωτές αυτής της δίκης, ντόπιοι και ξένοι, κατέβαλαν πρωτοφανείς προσπάθειες για να κατασυκοφαντήσουν τον αγώνα του ΚΚΕ, χωρίς να διστάσουν ούτε μπροστά στη διαστρέβλωση γνωστών κειμένων. Απέναντι σ’ αυτές τις προσπάθειες εμείς βρεθήκαμε τελείως ανυπεράσπιστοι, γιατί μέσα στα απομονωτήρια της ασφάλειας δε μας δόθηκε καθόλου ο χρόνος και η δυνατότητα να μελετήσουμε και να συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα για την υπεράσπισή μας στοιχεία. Ετσι υποχρεωθήκαμε να παλέψουμε κάτω από απαράδεχτα άνισους όρους. Αλλά παρ’ όλα αυτά, αποδείχτηκε ότι το ΚΚΕ είναι κόμμα πατριωτικό, με τίτλους εθνικούς, που κανένα άλλο κόμμα δεν έχει να παρουσιάσει. Γιατί στο βωμό της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας της Ελλάδος έχει προσφέρει φοβερές εκατόμβες. Και αν δεν υπήρχαν σήμερα οι έμποροι και οι κάπηλοι του μίσους, η συμβολή του ΚΚΕ στην ειρήνευση του τόπου θα είχε εκτιμηθεί όχι μόνο από τους φίλους, αλλά και από τους τίμιους και καλόπιστους αντιπάλους μας. Γι’ αυτό οι σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος δε δολοφονούν εμάς. Δολοφονούν την ειρήνευση και την τιμή της Ελλάδος».

*

Από την απολογία του Νίκου Μπελογιάννη στη δεύτερη δίκη του, Φλεβάρης 1952.

***

Οι δολοφόνοι δε θα μπορούσαν να αντέξουν ότι οι δίκες σκοπιμότητας που έστησαν μετατράπηκαν από τον Μπελογιάννη σε ένα αμείλικτο κατηγορητήριο εναντίον τους. Δεν μπορούσαν να ανεχτούν ότι τους ξεφτίλισε μέσα στα ίδια τα στρατοδικεία τους.
Ενδεικτικός ο διάλογος του Μπελογιάννη με έναν από τους βασικούς κατηγόρους του, τον αστυνομικό Αγγελόπουλο:

*

ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ισχυρίζεστε ότι ήρθα εδώ για να εφαρμόσω τις αποφάσεις των ολομελειών της ΚΕ του ΚΚΕ;
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μάλιστα.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Οι αποφάσεις αυτές λένε, ότι βάση της δράσης του ΚΚΕ είναι ο αγώνας για το ψωμί, τις δημοκρατικές ελευθερίες, την ειρήνη. Ετσι δεν είναι;
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ετσι.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Επομένως, ο αγώνας για το ψωμί, τις δημοκρατικές ελευθερίες και την ειρήνη είναι συνωμοσία κατά της Ελλάδας;
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Οχι.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ευχαριστώ. Αυτό μονάχα ήθελα να διευκρινίσω.

***

Την 1η Μάρτη του ’52, το στρατοδικείο εκδίδει την απόφασή του: «Εις θάνατον».
Την ίδια μέρα, οι ΗΠΑ μέσω του οργάνου τους, τη «Φωνή της Αμερικής» αναφωνούν:
«Η δίκη αυτή είναι ένα από τα σπουδαιότερα παγκόσμια γεγονότα τα οποία εσημειώθησαν τον Φεβρουάριον του ’52. Αποτελεί δίδαγμα διά τον ελεύθερον κόσμον. Αποδεικνύει ότι τα απανταχού κομμουνιστικά κόμματα δεν εμπνέονται από πολιτικούς σκοπούς αλλά αποτελούν οργανώσεις κατασκοπίας».

***

«Ο υπαρχιφύλαξ, διαταχθείς υπό του διευθυντού του, μετέβη αμέσως εις την πτέρυγαν όπου ευρίσκοντο τα κελιά των 8 μελλοθανάτων και εισήλθεν πρώτον εις το υπ’ αριθμ. 2 απομονωτήριον, εις το οποίο εκρατούντο οι Μπελογιάννης, Λαζαρίδης και Μπάτσης. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη.

*

“Νίκο σήκω”
Ατάραχος ο Μπελογιάννης σηκώνεται και λέει:
“Πάμε για καθαρό αέρα;”
“Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση” (…)»

(Από το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Γιώργου Κορωναίου, όπως δημοσιεύτηκε την επομένη της εκτέλεσης στην «Προοδευτική Αλλαγή»).

Σαν σήμερα οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα ο Νίκος Μπελογιάννης

«Η πληγή μας μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, το ίδιο κι η πίστη μας./ Θα φέρουμε την κληρονομιά σου στους ώμους μας,/ ως την πόρτα του ήλιου, Μπελογιάννη. Καλημέρα αδέρφια μου./ Καλημέρα ήλιε / Καλημέρα κόσμε./ Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά/ πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.» Γ. Ρίτσος «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο»

Στις 30 Μαρτίου 1952, στις 4.12 π.μ ο Νίκος Μπελογιάννης, με τρεις συντρόφους του - Καλούμενο, Αργυριάδη και Μπάτση -, στήνονται απέναντι από το εκτελεστικό απόσπασμα, στο Γουδί και εκτελούνται δια τυφεκισμού.

Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στην Αμαλιάδα το 1915. Από παιδική ηλικία γαλουχήθηκε με τα ιδανικά του κομμουνισμού και από νωρίς, στα φοιτητικά του κιόλας χρόνια, στη Νομική Αθηνών, στοχοποιείται λόγω της πολιτικής του δράσης. Από το 1934 ο Μπελογιάννης είναι μέλος του ΚΚΕ. Η δυναμική του παρουσία στην πολιτική ζωή της Αμαλιάδας, ως γραμματέας της τοπικής οργάνωσης, δημιουργεί ρίξεις με την καθεστωτική τάξη και σύντομα συλλαμβάνεται και εξορίζεται.
Το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου του 1936, του Ιωάννη Μεταξά, σηματοδοτεί και την έναρξη ενός ανηλεούς αντικομουνιστικού μένους. Οι φυλακίσεις, οι εξορίες και τα βασανιστήρια σημάδεψαν τη ζωή του Νίκου Μπελογιάννη. Την στιγμή που οι ναζί εισβάλουν στην Ελλάδα, ο Μπελογιάννης βρίσκεται κρατούμενος στις φυλακές Ακροναυπλίου. Ζητά την ελευθερία του για συμμετάσχει στον πόλεμο αλλά η κυβέρνηση αρνείται. Καταφέρνει να αποδράσει και εντάσσεται στον ΕΛΑΣ ως καπετάνιος μεραρχίας στην Πελοπόννησο.
Με την απελευθέρωση της χώρας από τους ναζί και το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου ο Μπελογιάννης αναλαμβάνει ρόλο Πολιτικού Επιτρόπου της 10ης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού. Από αυτή τη θέση θα παλέψει για τα ιδανικά του μέχρι και την τελευταία στιγμή της εμφύλιας σύρραξης. Το 1949, μετά την ήττα, εγκαταλείπει τη χώρα, βρίσκοντας προσωρινό καταφύγιο στις γειτονικές σοσιαλιστικές χώρες.
Ένα χρόνο αργότερα τον Ιούνιο του 1950, ως μέλος πλέον της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, επιστρέφει στην Ελλάδα, με εντολή να ανασυγκροτήσει και να οργανώσει τους μηχανισμούς του ΚΚΕ στην Αθήνα, το οποίο βάση νόμου θεωρείται παράνομο, προδοτικό και ξενοκίνητο κόμμα, που δρα ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας.
Το Δεκέμβρη του 1950 συλλαμβάνεται, μαζί με 93 συντρόφους του, και μετά από εννιά μήνες βασανιστηρίων, τον Οκτώβρη του 1951, οδηγείται ενώπιον του έκτακτου στρατοδικείου, το οποίο αποτελούσαν οι Ανδρέας Σταυρόπουλος (πρόεδρος), Γ. Παπαδόπουλος (μετέπειτα δικτάτορας), Ν. Κομιάνος, Γ. Κοράκης, και Θ. Κυριακόπουλος. Ο Μπελογιάννης καταδικάζεται σε θάνατο και η εύθραυστη μετεμφυλιακή ισορροπία της ελληνικής κοινωνίας κινδυνεύει.
«Τα δικαστήριά σας είναι δικαστήρια σκοπιμότητας. Γι’ αυτό δε ζητώ την επιείκειά σας. Αντικρίζω την καταδικαστική σας απόφαση με περηφάνια και ηρεμία. Με το κεφάλι ψηλά θα σταθώ μπροστά στο εκτελεστικό σας απόσπασμα. Αλλά είμαι σίγουρος πως θα ‘ρθει η μέρα, που οι ίδιοι δικαστές που τώρα με δικάζουν, θα ζητήσουν χάρη απ’ τον ελληνικό λαό. Δεν έχω άλλο τίποτε να πω», θα δηλώσει ο Μπελογιάννης κλείνοντας την απολογία του.
Η διεθνής κατακραυγή αναγκάζει τον τότε πρωθυπουργό Νικόλαο Πλαστήρα, να ανακοινώσει την άρση της απόφασης. Ωστόσο αποφασίζεται ότι ο Μπελογιάννης και μερικοί ακόμη σύντροφοί του, θα δικαστούν και πάλι με την κατηγορία της κατασκοπείας, η οποία θα ενισχυθεί όταν οι αρχές θα ανακοινώσουν στις 14 Νοεμβρίου 1951, ότι βρήκαν παράνομους ασύρματους σε χώρους κομμουνιστών σε Καλλιθέα και Γλυφάδα.
Στις 15 Φεβρουαρίου 1952, ξεκινάει το δεύτερο μέρος της πολύκροτης δίκης, η οποία έσπασε τα σύνορα της Ελλάδας και κέντρισε το ενδιαφέρον της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Ο Μπελογιάννης ενώπιον του Διαρκούς Στρατοδικείου Αθηνών, αντικρούει όλες τις κατηγορίες περί κατασκοπείας και δηλώνει: «Εμείς αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από εκείνους που μας κατηγορούν. Το αποδείξαμε τότε που η λευτεριά, η ανεξαρτησία και η εδαφική ακεραιότητα βρίσκονταν σε κίνδυνο. Παλεύουμε για να ξημερώσουν και για την πατρίδα μας καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο. Κι αν χρειαστεί θυσιάζουμε γι’ αυτό και τη ζωή μας».
Την 1η Μαρτίου, ο Νίκος Μπελογιάννης, κρατώντας ένα γαρύφαλλο όπως κάθε μέρα κατά τη διάρκεια της δίκης, ακούει τον πρόεδρο του στρατοδικείου να ανακοινώνει ότι μαζί με επτά συντρόφους του (Δημήτρης Μπάτσης, Ηλίας Αργυριάδης, Νίκος Καλούμενος, Τάκης Λαζαρίδης, Χαρίλαος Τουλιάτος, Μιλτιάδης Μπισμπιάνος και Έλλη Ιωαννίδου) καταδικάζεται σε θάνατο.
Λίγες ημέρες αργότερα, έρχεται στο φως της δημοσιότητας ένα γράμμα από το ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, Νίκο Πλουμπίδη, με το οποίο αναλαμβάνει κάθε ευθύνη για την οργάνωση του ΚΚΕ στην Ελλάδα και υπόσχεται να παραδοθεί στις αρχές με αντάλλαγμα να μην εκτελεστεί ο Νίκος Μπελογιάννης. Η γνησιότητα του γράμματος του Πλουμπίδη αμφισβητείται από το ΚΚΕ, όχι όμως και από το Υπουργείο Εσωτερικών, το οποίο ωστόσο αρνείται να διαπραγματευτεί με τον καταζητούμενο Νίκο Πλουμπίδη.
Όλες οι προσπάθειες και οι διεθνείς πιέσεις για απόδοση χάριτος στον Μπελογιάννη απέβησαν άκαρπες. Έτσι στις 30 Μαρτίου ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλας ανακοινώνει στους Μπελογιάννη, Καλούμενο, Αργυριάδη και Μπάτση ότι η αίτηση χάριτος απορρίφθηκε και στις 4:12 π.μ., ο Νίκος Μπελογιάννης εκτελείται μαζί με τους συντρόφους του στο Γουδί.
«Πόσο μικρή είναι τούτη η λευτεριά μπροστά στην άγρια λευτεριά / να βγάζεις την καρδιά σου σα γαρύφαλλο απ' τον κόρφο σου/ για να μοσκοβολάν τα σύμπαντα θυσία και ειρήνη. /Καλημέρα ανθρώποι μου/ Καλημέρα ήλιε/ Καλημέρα Μπελογιάννη» Γ. Ρίτσος «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο»

Φωτό από Ισπανία

athens.indymedia

Χιλή. Η ημερα του νεαρού μαχητή

Εκατονταδες φοιτητες συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής, χθές Πέμτη έξω απο το πανεπιστήμιο του Σάν Ντιάγκο στην Χιλή.
Οι φοιτητές με αυτό τον τρόπο θέλησαν να αποδώσουν τιμή στην μνήμη των αδελφών Rafael και Eduardo Vergara Toledo που δολοφωνήθηκαν απο την χούντα του Πινοσετ τον Μάρτιο του 1985.
Οι φοιτητές επιτέθηκαν στις δυνάμεις της αστυνομίας με πετρες, ξύλα και μολοτοφ και έβαλαν φωτια σε λάστιχα διακόπτοντας την κυκλοφορία στην γυρω περιοχή.
Η απάντηση της αστυνομίας ήταν εξαιρετικά βίαιη με εκτεταμένη χρηση δακρυγόνων, και αντλιών νερού και περιλάμβανε και την βίαιη είσοδο, και ανατροπή του κικλιδώματος της πόρτας στο πανεπιστημιακό ίδρυμα απο αστυνομικό οχημα.


Οι συγκρούσεις κρατησαν περιπου 2 ώρες και είχαν σαν αποτέλεσμα την σύλληψη 56 φοιτητών.
Η 29 Μάρτη τιμάτε απο τον λαό σαν "η μέρα του νεαρού μαχητή", και αποτελεί μια απο τις λαϊκές επετείους της Χιλής
video απο τα χθεσινα γεγονοτα
http://br.noticias

Μαζικές οι διαδηλώσεις στην Ισπανία

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν την Πέμπτη στις κινητοποιήσεις και στη γενική 24ωρη απεργία σε όλη την Ισπανία σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης του συντηρητικού πρωθυπουργού, Μαριάνο Ραχόι.
Συγκρούσεις ξέσπασαν στη Βαρκελώνη, ανάμεσα σε διαδηλωτές και αστυνομία με την τελευταία να κάνει χρήση πλαστικών σφαιρών και δακρυγόνων για να διαλύσει τις συγκεντρώσεις. Τουλάχιστον ένας διαδηλωτής τραυματίστηκε σοβαρά, σύμφωνα με πληροφορίες. Συνολικά, η αστυνομία προέβη σε 176 συλλήψεις, ενώ 104 άνθρωποι τραυματίστηκαν.
Στη Μαδρίτη χιλιάδες διαδηλωτές με ποδήλατα συμμετείχαν σε μια μεγάλη διαμαρτυρία στην κεντρική λεωφόρο και συγκρούστηκαν με τους αστυνομικούς οι οποίοι είχαν κυκλώσει το Κοινοβούλιο όπου οι βουλευτές θα συζητούσαν μέτρα για να βοηθήσουν τις υπερχρεωμένες περιφερειακές και τοπικές κυβερνήσεις να αποπληρώσουν τους προμηθευτές τους.
Πορείες έγιναν σε περισσότερες από 100 πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα. Σύμφωνα με τα συνδικάτα το 77% των εργαζόμενων απέργησαν. Αντίθετα το υπουργείο Εσωτερικών ανέφερε ότι η συμμετοχή ήταν «μέτρια» με λιγότερο από το 17% των υπαλλήλων της κεντρικής κυβέρνησης να λαμβάνουν μέρος στην κινητοποίηση. Πάντως τα περισσότερα εργοστάσια παρέλυσαν, κι ειδικά οι αυτοκινητοβιομηχανίες σχεδόν δεν λειτούργησαν καθόλου. Μεγάλη συμμετοχή κατεγράφη στους τομείς των βιομηχανιών μετάλλου, χημικών, υφασμάτων και τροφίμων, στις κατασκευές, στην αποκομιδή των απορριμμάτων, στα ταχυδρομεία και στα λιμάνια. Τα τρένα, τα μετρό και τα λεωφορεία εκτέλεσαν περίπου το 30% των δρομολογίων τους, ενώ πάνω από 400 πτήσεις ακυρώθηκαν.
alterthess

«Παγκόσμια Πορεία στην Ιερουσαλήμ» από Παλαιστίνιους και ακτιβιστές

Παλαιστίνιοι στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και τη Γάζα αλλά και στο Ισραήλ καθώς και δεκάδες χιλιάδες ακτιβιστές αναμένεται να διαδηλώσουν σήμερα - στο πλαίσιο της «Ημέρας της Γης» - στη μνήμη έξι Παλαιστίνιων-Ισραηλινών, οι οποίοι δολοφονήθηκαν από τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας το 1976 κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας για τη δήμευση της γης τους.

Ο Mustafa Barghouti, εκ των Παλαιστίνιων διοργανωτών, δήλωσε ότι στην «Ημέρα της Γης» αναμένεται να συμμετάσχουν ακτιβιστές από 82 χώρες. Από την πλευρά του, ο Aloul Mahmoud, Παλαιστίνιος ηγέτης στη Δυτική Όχθη που συμμετέχει στη διοργάνωση, υποστήριξε ότι διαδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στην Ιερουσαλήμ, στο σημείο ελέγχου Qalandiya στις παρυφές της πόλης και στην Δυτική Όχθη της Βηθλεέμ. Εκδηλώσεις έχουν προγραμματιστεί και σε πόλεις του Βόρειου Ισραήλ.

Ακτιβιστές στη Γάζα προγραμμάτιζαν, σύμφωνα με τον Al Jazeera, να πραγματοποιήσουν διαδήλωση περίπου ένα χιλιόμετρο από τα ισραηλινά σύνορα, αλλά δηλώνουν ότι δεν σκοπεύουν να πλησιάσουν πολύ κοντά, προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν την πιθανότητα συγκρούσεων.


Επιπλέον, υποστηρικτές από γειτονικές χώρες προγραμματίζουν πορείες κοντά στα σύνορα του Ισραήλ σε μια εκδήλωση αλληλεγγύης με σύνθημα «Παγκόσμια Πορεία προς την Ιερουσαλήμ».

Δρακόντεια μέτρα ασφαλείας από το Ισραήλ
Σε κατάσταση υψίστης ετοιμότητας έχουν τεθεί οι ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας. Το Ισραήλ ανακοίνωσε την Πέμπτη γενικό αποκλεισμό της Δυτικής Όχθης από την Πέμπτη έως αργά το βράδυ της Παρασκευής, ενώ χιλιάδες στρατιώτες έχουν αναπτυχθεί κατά μήκος των συνόρων της χώρας, «υπό τον φόβο ότι οι διαδηλωτές θα προσπαθήσουν να παραβιάσουν τα σύνορα».

Η αστυνομία έχει επίσης περιορίσει την πρόσβαση των μουσουλμάνων προσκυνητών στο Όρος του Ναού (Ευγενές Άσυλο για τους μουσουλμάνους) στην Ιερουσαλήμ επιτρέποντας την επίσκεψη σ΄αυτό μόνο των ανδρών άνω των 40 ετών με ισραηλινή ταυτότητα και σε γυναίκες.
tvxs

Συγκέντρωση Σύρων στην πλατεία Κλαυθμώνος

Στις 4 το απόγευμα έχει προγραμματιστεί στην πλατεία Κλαυθμώνος συγκέντρωση των μελών της συριακής κοινότητας στην Ελλάδα.
Οι Σύροι θα διαμαρτυρηθούν για την αιματοχυσία που συμβαίνει στη χώρα τους και τον κατάλογο με τους νεκρούς που συνεχώς μεγαλώνει. Άγνωστο παραμένει, μέχρι αυτή τη στιγμή, αν θα μετά τη συγκέντρωση θα ακολουθήσει πορεία.

«Βάλσαμο» για τα αφεντικά η κρίση

Η κρίση σπαράζει την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία. Ολόκληρη η Νότιος Ευρώπη είναι γονατισμένη. Ολόκληρη; Όχι ακριβώς.
Κάποιοι τυχεροί σε αυτά τα κράτη, βλέπουν να πραγματοποιούνται οι ευχές τους. Ένας απ αυτούς είναι και ο Juan Rosell, επικεφαλής του ισπανικού συνδικαλιστικού οργάνου των εργοδοτών, που χρόνια επιδιώκει την χαλάρωση του προστατευτισμού που διέπει την εργασιακή νομοθεσία. Τώρα, για πρώτη φορά, η κυβέρνηση συμφωνεί μαζί του. Και όπως λέει γεμάτος χαρά: «θα ακολουθήσουν πολλές μεταρρυθμίσεις». Η κρίση αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για τους εργοδότες.
Οι επιχειρήσεις της Ευρώπης έχουν πλέον το πάνω χέρι. Υπό την πίεση της ύφεσης, και του χρέους, οι διάφορες κυβερνήσεις αναδιπλώνουν τα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων, και πιέζουν προς τα κάτω τα εργατικά κόστη. Ο σκοπός είναι να μειωθούν τα έξοδα, προκειμένου να προσελκύσουν επενδύσεις.
Όπως λέει ο Απόστολος Καψάλης της ελληνικής ΓΣΕΕ: «η Ευρώπη μετατρέπεται σε παράδεισο για τους επιχειρηματίες».
Με δεδομένη την υψηλή ανεργία, και τις περικοπές που απαιτεί η ΕΕ, τα συνδικάτα βρίσκονται παντού σε υποχώρηση. Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση μείωσε δραστικά τους βασικούς μισθούς, καθώς και τα επιδόματα ανεργίας. Και όπως προβλέπει  η Michala Marcussen της γαλλικής Société Générale, η συνέπεια αυτών των μέτρων θα είναι ακόμη μεγαλύτερες περικοπές μισθών.
Το ηλικιακό όριο της  συνταξιοδότησης επίσης ανέβηκε, κάτι που για το κράτος σημαίνει εξοικονόμηση χρημάτων από τις συντάξεις, αλλά αυξάνει ταυτόχρονα και τον αριθμό αυτών που ψάχνουν για εργασία. Κάτι που σημαίνει ακόμη περισσότερο ανταγωνισμό μεταξύ των ανέργων.
Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αποτελεί για ένα πείραμα στο ζήτημα των εργασιακών μεταρρυθμίσεων, λέει ο Καψάλης. «Δοκιμάζουν επάνω μας το μέγεθος των οπισθοδρομήσεων…», και τα συνδικάτα προειδοποιούν πως σύντομα το ίδιο πείραμα θα διεξαχθεί και στις υπόλοιπες χώρες.
Για παράδειγμα, τον περασμένο Φεβρουάριο η ισπανική κυβέρνηση, χωρίς να συζητήσει με τα συνδικάτα, προχώρησε σε δραματικές μεταρρυθμίσεις της εργασιακής αγοράς, με ιδιαίτερα επιθετικό τρόπο, όπως παραδέχθηκε και ο υπουργός Οικονομικών Luis de Guindos. Οι νικητές είναι οι επιχειρήσεις.
Ο οικονομολόγος Patrick Artus, της γαλλικής τράπεζας Natixis, σημειώνει πως όλα αυτά γίνονται για να αυξηθούν τα περιθώρια κέρδους των επιχειρηματιών. Ο μόνος τρόπος για να το πετύχουν είναι η μείωση του εργατικού κόστους.
Το ίδιο κύμα μεταρρυθμίσεων παρουσιάζεται και σε μεγαλύτερες χώρες, όπως η Ιταλία, όπου ο πρωθυπουργός Mario Monti σχεδιάζει ακόμη περισσότερες ακυρώσεις των κεκτημένων δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η ιταλική κυβέρνηση προσπάθησε να ξεφορτωθεί την νομοθετημένη  εργασιακή ασφάλεια το 2002, αλλά αναγκάστηκε να υποχωρήσει μετά από τις σοβαρές αντιδράσεις που προέκυψαν. Σήμερα όμως είναι μια νέα εποχή, με νέες ευκαιρίες, και ο νέος πρωθυπουργός θέλει να τις εκμεταλλευτεί. Όπως λέει ο επικεφαλής του συνδέσμου των Ιταλών βιομηχάνων Confindustria, «στα ζητήματα οικονομικής πολιτικής, ο πρωθυπουργός συντάσσεται με εμάς».
Το μοντέλο για όλους τους Ευρωπαίους πολιτικούς είναι η Γερμανία, όπου οι μηδενικές αυξήσεις αποδείχθηκαν βάλσαμο για τους εργοδότες, και όπου η κρίση έχει προ πολλού ξεπεραστεί. Στο διεθνές περιβάλλον, αν η ΕΕ θέλει να παραμείνει στο παιχνίδι της ανταγωνιστικότητας, έχοντας αντιπάλους όπως την Κίνα, και την Βραζιλία, τότε θα πρέπει να μιμηθεί την Γερμανία. Αυτό υποστήριξε πρόσφατα και η Angela Merkel.
Τα γερμανικά μεροκάματα, και η γερμανική παραγωγικότητα αποτελούν το σημείο αναφοράς για την ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα. Ακόμη και για τη Γαλλία, που έχει δει το μερίδιο της στην παγκόσμια αγορά να πηγαίνει αλλού, ενώ την ίδια ώρα αυτό της Γερμανίας συνεχώς αυξάνεται.
Με βάση τα στοιχεία της Commerzbank, η γαλλική και η ιταλική παραγωγή αυτοκινήτων έπεσε σχεδόν 30%, μεταξύ 2004-2011. Την ίδια περίοδο, αυτή της Γερμανίας αυξήθηκε κατά 22%.
Όπως γίνεται όλο και πιο φανερό, οι μεταρρυθμίσεις αυτές δεν είναι κάτι πρόσκαιρο, αλλά θα μείνουν για πάντα. Οι στρατηγικές περικοπής βάζουν το ένα κράτος αντιμέτωπο με το άλλο. Χώρες με χαμηλά μεροκάματα, όπως η Κροατία, και η Τσεχία, αναγκάζονται να κάνουν την εργασιακή τους αγορά ακόμη πιο ελαστική, και να μειώσουν κι άλλο τα εργατικά  τους κόστη, προκειμένου να γίνουν πιο ανταγωνιστικές.
Αυτός ο διεθνής ανταγωνισμός αποτελεί επιθυμία της ΕΕ, η οποία έχει βάλει στόχο να καταστήσει την Ευρώπη την πιο ανταγωνιστική περιοχή του πλανήτη μέχρι το 2020. «Πρέπει να σχεδιάσουμε μια ατζέντα ανάπτυξης», λέει ο πρόεδρος της Κομισιόν Jose Manuel Barroso.
Αυτή όμως η αύξηση της ανταγωνιστικότητας, μέσω της μείωσης των μισθών, προκαλεί μείωση εισοδημάτων, και συνεπώς οδηγεί σε μείωση και της κατανάλωσης. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι τα μέτρα αυτά θα αποδειχθούν βαρίδια για την ανάπτυξη, αλλά και για την αγορά εργασίας για πάρα πολλά χρόνια.
Το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι αν θα συμφωνήσουν όλοι αυτοί που θίγονται. Τα συνδικάτα της Πορτογαλίας κήρυξαν γενική απεργία, και σε λίγο θα ακολουθήσουν και αυτά της Ισπανίας. Στην Ελλάδα, η ΓΣΕΕ ζητάει την αλληλεγγύη των Γερμανών, ξεκινώντας εκστρατεία με κεντρικό σύνθημα «Σήμερα ξεζουμίζουν εμάς- Αύριο θα έλθει πάλι η δική σας σειρά».
fr-online.de
S.A.
ΠΗΓΗ: antinews.gr

Φτιάχνουν οδοφράγματα στην Ισπανία

Οι Ισπανοί διαδηλωτές στήνουν τα πρώτα οδοφράγματα στους άδειους δρόμους της Ισπανίας.

Η αλληλεγγύη το όπλο των εργατών, πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικών! Καμία δίωξη στον συνάδελφο Δ.Β.

Από το «Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων»

4 ΑπρIλη στις 9:00 π.Μ. στα ΔικαστΗρια της πρΩην ΣχολΗς ΕυελπΙδων

Κατά τη διάρκεια της απεργιακής συγκέντρωσης που πραγματοποιήθηκε στο Σύνταγμα στις 5 Μαρτίου 2010, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Παναγόπουλος, εκδιώκεται από τη συγκέντρωση από το μεγαλύτερο μέρος των απεργών και φυγαδεύεται γρήγορα στη Βουλή με την αμέριστη βοήθεια των δυνάμεων καταστολής. Τις επόμενες μέρες, μέσα από κατασκευασμένες καταθέσεις μελών του Διοικητικού Συμβουλίου των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, από αναγνωρίσεις αστυνομικών της κρατικής ασφάλειας και σε αγαστή συνεργασία με τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ (Μ. Τριανταφυλλόπουλος, Γ. Σουλιώτης) αναγνωρίζεται ο Δ.Β., μέλος του σωματείου, καθώς και άλλα δύο άτομα, ως υπαίτιοι. Τις επόμενες ημέρες καλείται στη ΓΑΔΑ για...
απολογία. Δύο χρόνια μετά, τους απαγγέλλεται κατηγορία για απρόκλητες σωματικές βλάβες και παραπέμπονται σε δίκη στις 4 Απρίλιου 2012 στα Δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων.

Η 5η Μάρτη 2010, ήταν μια μέρα γενικής απεργίας, αγώνα και σύγκρουσης, αλλά ταυτόχρονα και ένα ακόμη πολιτικό ραντεβού των εργατοπατέρων που εδώ και δεκαετίες υπερασπίζονται τις δικές τους ταξικές σχέσεις εκμετάλλευσης. Ο Παναγόπουλος και ο εργοδοτικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός του είχε και εξακολουθεί να έχει το θράσος να εμφανίζεται ως εκπρόσωπος των εργατών, όταν, πλέον, προκλητικά η πορεία προς την εργασιακή και κοινωνική βαρβαρότητα θεσμοθετείται μέσω των δικών τους παραλείψεων, παρεμβάσεων και συμβιβασμών. Δεν μας εκπλήττει όταν οι επαγγελματίες συνδικαλιστές εγκαταλείπουν τους εργαζομένους στην αυθαιρεσία και τη βία της εργοδοσίας, ανέχονται την ελαστική εργασία και τις εργολαβίες, προβαίνουν σε απροκάλυπτες εκδικητικές απολύσεις συνδικαλιστών και συνωμοτούν στα τραπέζια του «κοινωνικού διαλόγου» με τον ΣΕΒ, για τον οποίον «…η υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης ανοίγει ένα παράθυρο ευκαιρίας για να μην χάσουμε την ευρωπαϊκή μας προοπτική…». Αν κάτι θα μπορούσε να μας εκπλήξει, θα ήταν ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ να μπορεί να παραβρίσκεται και να γίνεται αποδεκτός σε μια απεργιακή συγκέντρωση.

Για εμάς, η κρίση της οικονομίας δεν είναι παρά ταξική αντιπαράθεση. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες προτάσσουμε την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, τη σύνδεση μεταξύ των δομών οργάνωσης στους χώρους εργασίας καθώς και τη σύνδεση με τους ευρύτερους κοινωνικούς αγώνες. Ενάντια στην κοινωνική συναίνεση, πιστεύουμε σε κάθε προσπάθεια που εντατικοποιεί τις διεκδικήσεις μας και πολιτικοποιεί τους αγώνες μας πέρα των 24ωρων και 48ωρων απεργιακών πυροτεχνημάτων του γραφειοκρατικού και ξεπουλημένου συνδικαλισμού.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όλους όσους τοποθετούνται ριζοσπαστικά, επιλέγουν τους συλλογικούς αγώνες και τον δρόμο της αξιοπρέπειας. Θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε ώστε κάθε περιορισμένη και εκτονωτική απεργία του επίσημου εργοδοτικο-συνδικαλιστικού φορέα να μετατρέπεται κάθε φορά σε σύγκρουση με τα αφεντικά και τους πολιτικούς διαχειριστές. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ένα κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση.

Καμία δίωξη στον συνάδελφο Δ.Β.

Κάτω τα χέρια από τους τρεις αγωνιστές.

Η αλληλεγγύη το όπλο των εργατών, πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικών…

Όλοι στα Δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων

4 Απρίλη στις 9:00 π.Μ.

Αθώοι οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου Θεσσαλονίκης

Αθώοι κρίθηκαν και οι έντεκα μαθητές του Μουσικού Σχολείου Θεσσαλονίκης που σήμερα δικάζονταν με την κατηγορία παρεμπόδισης ομαλής λειτουργίας δημόσιου σχολείου επειδή συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις που...

 είχαν γίνει το φθινόπωρο του 2010.

"seleo"

Έκρηξη αυτοσχέδιου μηχανισμού στον ακάλυπτο χώρο του Αστυνομικού Τμήματος Κορυδαλλού.

Έκρηξη αυτοσχέδιου μηχανισμού σημειώθηκε στις 02:25 τα ξημερώματα στον ακάλυπτο χώρο του Αστυνομικού Τμήματος Κορυδαλλού.
Η έκρηξη ήταν μικρής ισχύος και προκάλεσε υλικές ζημιές.
Οι αστυνομικοί προχώρησαν σε σύλληψη ενός νεαρού -ηλικίας περίπου 28 ετών-, ο οποίος φέρεται να τοποθέτησε τον μηχανισμό.
Στο σημείο έσπευσαν πυροτεχνουργοί της ΕΛ.ΑΣ. για να περισυλλέξουν τα υπολείμματα του μηχανισμού και να τον εξετάσουν.
Υπενθυμίζεται ότι το Αστυνομικό Τμήμα Κορυδαλλού είχε αποτελέσει στόχο επίθεσης τον Φεβρουάριο του 2009, όταν μέλη της πρωτοεμφανιζόμενης τότε οργάνωσης Σέχτα Επαναστατών είχαν προχωρήσει σε ένοπλη επίθεση με πυροβολισμούς και ρίψη χειροβομβίδας.
Newsroom ΔΟΛ

Συναυλία ενάντια στο ρατσισμό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι στο ΤΕΙ Καβάλας 1η Απρίλη

Εκδιώχθηκε από τις Σκουριές η ΠΑΡΑΝΟΜΗ “Ελληνικός Χρυσός”

Τα μαζεύει και φεύγει άρον άρον η εταιρεία από το βουνό. Με έγγραφό του την Δευτέρα 26 Μαρτίου, το Δασαρχείο Αρναίας διέταξε την άμεση διακοπή κάθε εργασίας στις Σκουριές από την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, την αποχώρηση όλων όσων βρίσκονται στην “φρουρά” εκεί και την εντός τριών ημερών εκκένωση του βουνού από τα μηχανήματα, οχήματα, κοντέινερς, προσωπικό της εταιρείας και συνεργεία υπεργολάβων.
Σήμερα Πέμπτη λήγει η τριήμερη προθεσμία και το Δασαρχείο διεξάγει καταγραφή όλων των έργων και επεμβάσεων που πραγματοποίησε παράνομα στο δάσος η εταιρεία από τις 19 Μαρτίου, προκειμένου να υποβληθούν μηνύσεις και να επιβληθούν οι κυρώσεις που προβλέπει ο νόμος.
Έστω και με καθυστέρηση μιας εβδομάδας, το Δασαρχείο αντέδρασε. Θα έπρεπε να είχε εφαρμοστεί η διαδικασία της αυτόφωρης σύλληψης των υπευθύνων της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ και των υπεργολάβων της και της κατάσχεσης των μηχανημάτων και οχημάτων τους.
Παράνομη λοιπόν η εταιρεία και οι τραμπούκοι της και παράνομες οι εργασίες τους.
Παράνομη η Αστυνομική Διεύθυνση Χαλκιδικής που την Κυριακή 25 Μαρτίου έστειλε αστυνομικές δυνάμεις και ΜΑΤ, με κροτίδες κρότου-λάμψης και δακρυγόνα, απέναντι στους πολίτες που θέλησαν ασκήσουν το αναφαίρετο δικαίωμά τους να περπατήσουν στο βουνό. Χαρακτηριστικές η δηλώσεις του Υποδιοικητή της αστυνομικής δύναμης Αντισυνταγματάρχη κ. Σαρακατσιάνου ότι “το βουνό είναι ιδιοκτησία της εταιρείας” και ότι “υπάρχουν άδειες” για τις εργασίες. Μόνο που τις άδειες αυτές δεν τις είδε ποτέ κανείς γιατί απλούστατα δεν υπήρχαν.
Περίεργη τουλάχιστον η ηχηρή απουσία του Εισαγγελέα Χαλκιδικής από τα ντροπιαστικά γεγονότα της Κυριακής.
Θλιβερό το κατάντημα της Δημοτικής Αρχής Αριστοτέλη με το Δήμαρχο Χρήστο Πάχτα και τον Αντιδήμαρχο Βασίλη Μοσχόπουλο να εκπροσωπούν την παράνομη ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ και τους τραμπούκους της.
Η προσπάθεια της εταιρείας να κάνει επίδειξη δύναμης και να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα, παραβιάζοντας με θράσος τους νόμους, γύρισε μπούμερανγκ εναντίον της. Η λαοθάλασσα της Κυριακής απέδειξε περίτρανα ότι οι πολίτες της Β. Χαλκιδικής δεν υποκύπτουν στην τρομοκρατία και ότι είναι αποφασισμένοι να περιφρουρήσουν το πολύτιμο βουνό τους, τον Κάκαβο.
Ο Κάκαβος μεταλλείο δεν πρόκειται να γίνει.

http://antigoldgreece.wordpress.com/2012/03/29/dasarxeio-skouries/

Ρατσιστικά κατορθώματα και ξυλοδαρμοί μεταναστών από ΑΤ Ν.Ιωνίας

Τη Κυριακή 25 Μάρτη στις 6μμ στη Πλατεία Σημηριώτη στη Ν.Ιωνία, Πακιστανοί μετανάστες δέχτηκαν επίθεση με βρισιές και χτυπήματα από δύο άτομα. Οι μετανάστες βγήκαν απλά από το σπίτι τους για να πάνε σε περίπτερο που βρίσκεται στη Λεωφόρο Ηρακλείου. Στο περίπτερο αντιμετώπισαν την πρώτη, φραστική αρχικα, επίθεση από δυο φασιστοειδή. Στην συνέχεια και ενώ οι μετανάστες απομακρύνθηκαν, οι μετανάστες δέχτηκαν επίθεση την πλατεία σημηριώτη, με γροθιές και κλωτσιές από τα ίδια άτομα που τους ακολούθησαν. Μία γυναίκα που προσπάθησε να σταματήσει την επίθεση κάλεσε την Αστυνομία του ΑΤ Ν.Ιωνίας. Οι αστυνομικοί που έφτασαν πέρασαν χειροπέδες στα θύματα της επίθεσης και εκεί στο δρόμο συνέχισαν να τους χτυπάνε από κοινού. Μάλιστα για τα άτομα αυτά  οι αστυνομικοί υποστήριξαν ότι «είναι δικοί μας».
Μέσα στο τμήμα όπου τους προσήγαγαν τους χτύπησαν ξανά. Ένας μετανάστης που πήγε στο ΑΤ Ν.Ιωνίας για να τους δώσει τα έγγραφα τους ξυλοκοπήθηκε στη πόρτα του τμήματος.
athens.indymedia

28 Μαρτίου 1969: Δήλωση Σεφέρη κατά της χούντας

Ο Γιώργος Σεφέρης στα πρώτα χρόνια της δικτατορίας είχε επιλέξει τη σιωπή και την άρνηση να δημοσιεύει δουλειά του στην Ελλάδα. Δύο χρόνια πριν το θάνατό του, στις 28 Μαρτίου 1969, αποφασίζει να μιλήσει για πρώτη φορά δημόσια. Η δήλωσή του κατά της χούντας στο BBC έκανε μεγάλη αίσθηση και ο Σεφέρης παύτηκε από πρέσβης επί τιμή, ενώ του απαγορεύτηκε και να κάνει χρήση του διπλωματικού του διαβατηρίου.

Ακολουθεί η δήλωση:

«Πάει καιρὸς ποὺ πῆρα τὴν ἀπόφαση νὰ κρατηθῶ ἔξω ἀπὸ τὰ πολιτικὰ τοῦ τόπου. Προσπάθησα ἄλλοτε νὰ τὸ ἐξηγήσω. Αὐτὸ δὲ σημαίνει διόλου πὼς μοῦ εἶναι ἀδιάφορη ἡ πολιτικὴ ζωή μας. Ἔτσι, ἀπὸ τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ὡς τώρα τελευταῖα, ἔπαψα κατὰ κανόνα νὰ ἀγγίζω τέτοια θέματα· ἐξάλλου τὰ ὅσα δημοσίεψα ὡς τὶς ἀρχὲς τοῦ 1967 καὶ ἡ κατοπινὴ στάση μου - δὲν ἔχω δημοσιέψει τίποτα στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τότε ποὺ φιμώθηκε ἡ ἐλευθερία - ἔδειχναν, μοῦ φαίνεται, ἀρκετὰ καθαρὰ τὴ σκέψη μου.
Μολαταῦτα, μῆνες τώρα, αἰσθάνομαι μέσα μου καὶ γύρω μου, ὁλοένα πιὸ ἐπιτακτικά, τὸ χρέος νὰ πῶ ἕνα λόγο γιὰ τὴ σημερινὴ κατάστασή μας. Μὲ ὅλη τὴ δυνατὴ συντομία, νὰ τί θὰ ἔλεγα:
Κλείνουν δυὸ χρόνια ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ ἕνα καθεστὼς ὁλωσδιόλου ἀντίθετο μὲ τὰ ἰδεώδη γιὰ τὰ ὁποῖα πολέμησε ὁ κόσμος μας καὶ τόσο περίλαμπρα ὁ λαός μας στὸν τελευταῖο παγκόσμιο πόλεμο. Εἶναι μία κατάσταση ὑποχρεωτικῆς νάρκης, ὅπου ὅσες πνευματικὲς ἀξίες κατορθώσαμε νὰ κρατήσουμε ζωντανές, μὲ πόνους καὶ μὲ κόπους, πᾶνε κι αὐτὲς νὰ καταποντιστοῦν μέσα στὰ ἑλώδη στεκούμενα νερά. Δὲ θὰ μοῦ ἦταν δύσκολο νὰ καταλάβω πῶς τέτοιες ζημιὲς δὲ λογαριάζουν πάρα πολὺ γιὰ ὁρισμένους ἀνθρώπους.
Δυστυχῶς δὲν πρόκειται μόνον γι᾿ αὐτὸ τὸν κίνδυνο. Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος. Τὸ δράμα αὐτοῦ τοῦ τέλους μᾶς βασανίζει, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, ὅπως στοὺς παμπάλαιους χοροὺς τοῦ Αἰσχύλου. Ὅσο μένει ἡ ἀνωμαλία, τόσο προχωρεῖ τὸ κακό.
Εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος χωρὶς κανένα ἀπολύτως πολιτικὸ δεσμὸ καί, μπορῶ νὰ τὸ πῶ, μιλῶ χωρὶς φόβο καὶ χωρὶς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τὸν γκρεμὸ ὅπου μᾶς ὁδηγεῖ ἡ καταπίεση ποὺ κάλυψε τὸν τόπο. Αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή.
Τώρα ξαναγυρίζω στὴ σιωπή μου. Παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ μὴ μὲ φέρει ἄλλη φορὰ σὲ παρόμοια ἀνάγκη νὰ ξαναμιλήσω».
tvxs

Το αγροτικό κίνημα και ο Μαρίνος Αντύπας

Με την αποχώρηση των Τούρκων από τη Θεσσαλία, οι αγρότες νόμισαν ότι τα βάσανά τους τελείωσαν οριστικά, ότι η γη θα μοιραζόταν σε όλους ίσα και ότι μια νέα εποχή θα άρχιζε. Αλλά απογοητεύτηκαν όταν διαπίστωσαν ότι παρά την αποχώρηση των Τούρκων, παρέμειναν οι Έλληνες τσιφλικάδες και παρατρεχάμενοί τους, οι οποίοι συνέχισαν να εκμεταλλεύονται άγρια τους αγρότες. Ταυτόχρονα, όμως άρχισε και η αντίσταση των αγροτών, οι οποίοι αρνούνταν την κυριότητα των κεφαλαιούχων στη γη.

Παράλληλα με την άρνηση της κυριότητας ή την άρνηση να υπογράφουν οτιδήποτε, άρχισαν και τις καταλήψεις τσιφλικιών τα οποία άρχισαν αμέσως να καλλιεργούνται. Αυτό άρχισε το 1881 πρώτα στο χωριό Σκλάταινα (Ρίζωμα) στα Χάσια Τρικάλων και επεκτάθηκε και σε άλλες περιοχές του Θεσσαλικού κάμπου. Η κυβέρνηση Κουμουνδούρου και οι τότε αρχές, άρχισαν να στέλνουν τη χωροφυλακή και τμήματα στρατού για να εφαρμόζονται οι διάφορες εξαγγελίες και διαταγές τους, αλλά οι αγρότες αντιστέκονταν δυναμικά. Πολλές ήταν οι εξεγέρσεις των αγροτών, οι συγκρούσεις με τα όργανα καταστολής, οι συλλήψεις και πολλές φορές τα χωράφια βάφτηκαν με αίμα. Αλλά και οι μετέπειτα κυβερνήσεις Χ. Τρικούπη και άλλων ακολούθησαν την ίδια τακτική, με αποτέλεσμα ο Θεσσαλικός κάμπος να είναι σχεδόν πάντα ανάστατος. Το 1883-1884 κυκλοφορούσε μια μικρή εφημερίδα «Οι Εργάται», η οποία πρόβαλε ξεκάθαρα τους αγώνες και τα δίκαια των αγροτών. Τον Φεβρουάριο του 1900, κυκλοφόρησε στο Βόλο η σοσιαλιστική εφημερίδα «Πανθεσσαλική» από τον Σοφοκλή Τριανταφυλλίδη, η οποία έγινε το κατ’ εξοχήν όργανο των αγροτικών συμφερόντων. Η ίδια κατάσταση συνεχίστηκε επί δεκαετίες. Στις 4 και 5 Ιουνίου 1907, σημειώθηκαν καταστροφικές πλημμύρες στα Τρίκαλα, με εκατοντάδες νεκρούς και εκατοντάδες σπίτια κατεστραμμένα, αλλά η τότε κυβέρνηση δεν έκανε απολύτως τίποτε για να βοηθήσει τους πλημμυροπαθείς. Στις 6 Ιουλίου 1907, έγινε μεγάλο συλλαλητήριο με αίτημα ανοικοδόμηση της πόλης. Αλλά και πάλι η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτε. Μέχρι που ξέσπασε βίαιη εξέγερση στις 24 Ιανουαρίου 1908, αλλά και η κυβέρνηση αφού έδωσε κάποιες υποσχέσεις που γρήγορα ξεχάστηκαν.

Το ζήτημα της απαλλοτρίωσης των τσιφλικιών, όχι μόνο στη Θεσσαλία αλλά και σε ολόκληρη την «ελλαδική» επικράτεια, ήταν ένα από τα ζητήματα εκείνα που δέσποζαν στην επικαιρότητα εκείνη την εποχή, ζήτημα της ίδιας βαρύτητας με αυτό του σταφιδικού της Δυτικής Πελοποννήσου. Οι μαχητικές διαδηλώσεις, τα ένοπλα συλλαλητήρια, οι επιθέσεις σε δημόσια κτίρια και οι συμπλοκές με τις δυνάμεις καταστολής, ήταν γεγονότα που διαδέχονταν το ένα το άλλο με πρωτοφανή ταχύτητα. Το διάστημα 1908-1909 αρκετοί ήσαν εκείνοι οι προπαγανδιστές οι οποίοι περιόδευαν στα χωριά και τις πόλεις της Θεσσαλίας, προσπαθώντας να διαδώσουν επαναστατικές, σοσιαλιστικές και αναρχικές ιδέες. Εκτός από τον Μαρίνο Αντύπα, τέτοιοι προπαγανδιστές ήσαν ο γιατρός Βασίλης Γρίβας και ο Χαράλαμπος Δημακόπουλος, για τον οποίο λέγεται ότι ήταν αναρχοαγροτιστής.

Ο σημαντικότερος όλων, όμως, ήταν ο Μαρίνος Αντύπας, ο οποίος γεννήθηκε στα Φερεντινάτα Κεφαλλονιάς το 1872, γόνος μιας όχι και τόσο πλούσιας οικογένειας. Στο Αργοστόλι έμαθε τα πρώτα γράμματα. Το 1897, ενώ φοιτούσε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθήνας, μυήθηκε στις επαναστατικές ιδέες της εποχής. Έγινε μέλος του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Καλλέργη και μάλιστα στις αρχές Φεβρουαρίου 1896 ήταν ομιλητής σε συγκέντρωση 200 περίπου χωρικών στη Βιτρίτσα, όπου μίλησε για το σοσιαλισμό. Αργότερα, με τη διάσπαση του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου, συνεργάστηκε για ένα διάστημα με τον Σοσιαλιστικό Σύνδεσμο «Κόσμος», ενώ αργότερα έγινε μέλος του Σοσιαλιστικού Συλλόγου.

Συμμετείχε, επίσης, το 1896 ως εθελοντής στην εξέγερση της Κρήτης όπου απέσπασε το γενικό θαυμασμό για τη γενναιότητά του. Το 1897 επανήλθε στην Αθήνα με δύο τραύματα στο στήθος. Στην Αθήνα άρχισε να οργανώνει δημόσιες ομιλίες για το σοσιαλισμό και τις επαναστατικές ιδέες, ενώ τον ίδιο χρόνο (1897) οργάνωσε και μίλησε σε συλλαλητήριο στην Ομόνοια εναντίον των Μεγάλων Δυνάμεων και του βασιλικού καθεστώτος της Ελλάδας, κατηγορώντας τους για την ήττα στον πόλεμο του χρόνου αυτού. Για το συλλαλητήριο αυτό συνελήφθη και παραπέμφθηκε σε δίκη, στις 8 Ιανουαρίου 1898, όπου καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκιση.

Όταν αποφυλακίσθηκε, προσπάθησε να συνεχίσει τις σπουδές του, αλλά, τελικά, τις εγκατέλειψε και εγκαταστάθηκε στην Κεφαλονιά, όπου στις 29 Ιουλίου 1900 εξέδωσε την εβδομαδιαία εφημερίδα «Ανάστασις». Με τα άρθρα του, όμως, προκάλεσε διώξεις και μηνύσεις και η εφημερίδα έκλεισε μόλις στο πρώτο της φύλλο.
 Το 1903 εγκαταστάθηκε στη Ρουμανία, στο σπίτι του πλούσιου θείου του Γεωργίου Σκιαδαρέσση, ο οποίος ήταν σοσιαλιστής. Εκεί αποφάσισαν να γυρίσουν στην Ελλάδα. Ο θείος του αγόρασε κάποια κτήματα στη Θεσσαλία όπου και εγκαταστάθηκε. Το 1904, ο Μαρίνος Αντύπας επέστρεψε στην Κεφαλονιά και στις 3 Ιουνίου επανέκδωσε την «Ανάστασι», η οποία κυκλοφορούσε κάθε Σάββατο και την έγραφε μόνος του ο Αντύπας, με τη βοήθεια, κάποιες φορές, φίλων και συνεργατών του. Παράλληλα, ίδρυσε το Λαϊκό Αναγνωστήριο «Η Ισότης», το οποίο ήταν πολιτική και εκπαιδευτική λέσχη που την διηύθυνε ο Αντύπας μέχρι τα μέσα περίπου του 1906, οπότε εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλία. Εκεί γίνονταν διάφορες εκδηλώσεις στις περισσότερες από τις οποίες ομιλητής ήταν ο Αντύπας. Επίσης, το 1906 έβαλε υποψηφιότητα στις εκλογές στην επαρχία Κρανιάς, πήρε 2.550 ψήφους, αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί. Έτσι, βρέθηκε επιστάτης στα κτήματα του θείου του στη Θεσσαλία. Αλλά ακόμα και ως επιστάτης, ο Αντύπας έγινε γρήγορα αρκετά αγαπητός ανάμεσα στους αγρότες, γιατί αποκάλυπτε διαρκώς τα σκάνδαλα και τις καταχρήσεις των τσιφλικάδων και των συνεργατών τους.

Είχε ήδη διαμορφώσει μια προσωπική ιδεολογική θεώρηση που ήταν ένα μίγμα κοινωνικού χριστιανισμού, επαναστατικών στοιχείων της σοσιαλδημοκρατίας και αναρχικών ιδεών. Διακήρυσσε ότι η επανάσταση ήταν η μοναδική λύση στα δεινά. Ταυτόχρονα, έκανε και επαναστατική προπαγάνδα στους αγρότες, διατρέχοντας τα χωριά του νομού Λάρισας, με έναν από τους βασικούς του συνεργάτες το Θανάση Καραλόπουλο. Ήδη από το 1906 το αγροτικό κίνημα στα χωριά της Λάρισας είχε γίνει ιδιαίτερα μαχητικό, με επικεφαλής το γιατρό Καραπαναγιώτη. Λέγεται δε ότι ο Αντύπας βάφτισε και δύο κοριτσάκια με το όνομα Αναρχία. Γρήγορα ήρθε σε σύγκρουση με τον Αριστείδη Μεταξά και με τον Κυριακό, οι οποίοι ήταν φίλοι του θείου του και είχαν έρθει στην Ελλάδα μαζί του από τη Ρουμανία.

Ταυτόχρονα, οι κρατικοί μηχανισμοί άρχισαν να κινούνται εναντίον του. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1906, στο κέντρο της Λάρισας, σε κάποια συγκέντρωση, ο τότε νομάρχης Λάρισας Κ. Νιώτης, τον κατηγόρησε δημόσια. Ο θείος του, ο εξάδελφός του Παναγιώτης Σκιαδαρέσσης, και ο Κεφαλλονίτης τηλεγραφητής Τζανάτος, του συμπαραστάθηκαν. Μάλιστα, ο Αντύπας συνελήφθη τότε και δικάστηκε για επαναστατική προπαγάνδα, αλλά η επίσημη κατηγορία ήταν ότι δήθεν επιτέθηκε στο γαιοκτήμονα και βουλευτή Αγυιάς Αγαμέμνονα Σλήμαν. Ο Αντύπας όμως συνέχισε απτόητος την προπαγάνδα του. Το κέντρο της δράσης του ήταν το χωριό Λασποχώρι, του οποίου όλοι οι κάτοικοι ήσαν με το μέρος του.

Οι τσιφλικάδες τότε συνωμότησαν να τον δολοφονήσουν. Στις 12 και 23 Φεβρουαρίου, ο Αντύπας έγραψε στην εφημερίδα «Πανθεσσαλική», που εκδιδόταν στο Βόλο, τα δύο τελευταία του άρθρα. Στις 8 Μαρτίου 1907, βρισκόταν στη Λάρισα και αργά το βράδυ της ίδιας μέρας έφθασε στον Πυργετό, όπου διέμεινε μαζί με τον Γιάννη Κυριάκο, ο οποίος ήταν επιστάτης των κτημάτων του Σλήμαν. Εκεί ο Κυριακός τον πυροβόλησε στο κεφάλι, τραυματίζοντάς τον ελαφρά, αλλά καθώς ο Αντύπας προσπάθησε να διαφύγει, ο Κυριάκος τον πυροβόλησε από πίσω και ξεψύχησε λίγο αργότερα στην αγκαλιά του ξαδέλφου του. Ο Κυριάκος συνελήφθη αμέσως και το δικαστήριο προσπάθησε αργότερα να τον απαλλάξει.

Η σωρός του Μαρίνου Αντύπα εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο ξενοδοχείο Μουστάκα στη Λάρισα και στις 11 Μαρτίου 1907 ξεκίνησε μια πομπή χιλιάδων οργισμένων αγροτών μέχρι την εκκλησία. Εκφωνήθηκαν αρκετοί λόγοι και ετάφη στο Λασποχώρι. Στις 18 Μαρτίου 1907 έγινε στις Στήλες του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα, πολιτικό μνημόσυνο για τον Μαρίνο Αντύπα, στο οποίο συμμετείχαν 300 περίπου άτομα.

Την επαναστατική προπαγάνδα του Μαρίνου Αντύπα συνέχισαν, κυρίως στην Κεφαλονιά και την Ιθάκη, διάφοροι άλλοι οραματιστές και προπαγανδιστές, από τους οποίους οι περισσότεροι ήσαν ομοϊδεάτες και συνεργάτες του Αντύπα στο Λαϊκό Αναγνωστήριο «Η Ισότης» και σε άλλες ενέργειες. Η πιο σημαντική περίπτωση από τους συνεχιστές του έργου του Μαρίνου Αντύπα, ήταν ο Σπύρος Αρσένης, ο οποίος γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1839 και ήταν ράφτης στο επάγγελμα. Συνέχισε την έκδοση της εφημερίδας «Ανάστασις» για έναν ακόμα χρόνο. Ήταν επίσης ανταποκριτής της εφημερίδας «Εργάτης» του Βόλου. Αυτός είχε συγκροτήσει μια ομάδα υποστηρικτών της σκέψης του Αντύπα, η οποία συνέχισε τη δράση της μέχρι το 1912, περίπου, αν και το 1910 οι περισσότεροι συνδέθηκαν με τον Πλάτωνα Δρακούλη. Δύο από αυτούς ήταν συνυποψήφιοι με τον τελευταίο στις τότε εκλογές.

Μια άλλη επίσης σημαντική περίπτωση ήταν ο φιλόλογος Νικόλαος Μαζαράκης, ο οποίος αναμείχθηκε στη σοσιαλιστική κίνηση της Κεφαλονιάς, της Λευκάδας και της Κέρκυρας, ενώ εξέδωσε τις εφημερίδες «Μαρίνος Αντύπας» το 1908, «Φωστήρ» το 1912 και «Πυρ» τη δεκαετία του 1920, όταν πλέον συμμετείχε στην επίσημη πολιτική. Άλλοι συνεχιστές με διάφορους τρόπους του έργου του Μαρίνου Αντύπα, ήσαν ο διάκονος Ιωάννης Κονιδάρης, ο καλόγηρος Καγκελάρης από το Ληξούρι, ο Δημοσθένης Αρτουλάρης από τη Σάμο, ο Ε. Μοσχόπουλος, ο Π. Μαράτος, ο Σ. Φραγκόπουλος, ο καθηγητής Παναγιώτης Λορεντζάτος, ο Αντώνης Καλαύριας, ο σατυρικός ποιητής, Γεώργιος Μολφέτας, αλλά και αρκετοί μαθητές του Γυμνασίου Αργοστολίου οι οποίοι, κατόπιν προτροπών του Αντύπα, συγκρότησαν το σύλλογο «Πρόοδος».
“Για Μια Ιστορία του Αναρχικού Κινήματος του Ελλαδικού Χώρου”