“...ο πόνος θα βαλθεί να σε τσακίσει.
Σιωπηλό θα χύσεις δάκρυ.
Τη δύναμη σου μη σπαταλάς.
Δοκιμασία είναι αυτή, κρατήσου αντιστάσου.
Βαθιά τα νύχια στη σάρκα σου χώσε
και μη φωνάζεις.
Δάγκωσε τα χείλη σου κομμάτιασέ τα.
Κράτησου... μήν απελπίζεσαι.
Δεν αργεί να ξημερώσει.”
Σεννουρ Σεζερ
Ο αγωνιστής Σπύρος Στρατούλης απο τις 11/11 ξεκίνησε απεργία πείνας διεκδικώντας την απαλλαγή του απο τις κατασκευασμένες κατηγόριες σε βάρος του, που τον εμπλέκουν στην υποτιθέμενη εγκληματική οργάνωση “Στέκια Θεσ/νικης”.
Στις 21/11 ο αναρχικός σύντροφος Ράμι Συριανός ξεκίνησε και αυτός απεργία πείνας, ως πράξη αλληλεγγύης και στην συνέχεια στις 25/11 οι κρατούμενοι αγωνιστές Εργιόν Μουσταφά και Μιχάλης Ραμαδάνογλου.
Όλοι μαζί πλέον αγωνίζονται για την απεμπλοκή του Σπύρου από αυτή την δικαστική ομηρία, την άμεση απαλλαγή του από το κατηγορητήριο και την εκ νέου χορήγηση αδειών.
Η απεργία πείνας αποτελεί το τελευταίο προσωπικό ανάχωμα κόντρα στις προσταγές και τις ορέξεις της έκαστοτε εξουσίας. Κάθε λέξη μπροστά της είναι φτωχή για να περιγράψει το μεγαλείο της.
Ο συγκεκριμένος αγώνας όμως δεν αναδεικνύει μόνο την ανυποχώρητη δύναμη του Σπύρου αλλά και την ουσία και την ομορφιά της αλληλεγγύης όταν αυτή μετουσιώνεται σε πράξη: Την ανιδιοτέλεια και την συντροφικότητα.
Το ανθρώπινο τείχος που έχουν ορθώσει οι υπόλοιποι απεργοί γύρω απο το πρόσωπο του είναι ένα κάλεσμα και ταυτόχρονα μια πολιτική και πολεμική μάχη που δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο τους έγκλειστους ή τους “κοντινούς” των απεργών. Αφορά κυρίως το επαναστατικό κίνημα που καλείται να δώσει απαντήσεις στην τακτική της εξουσίας και των αλλεπάληλων αστυνομικο-δικαστικών σκευωριών (π.χ. Υπόθεση Marfin, ληστεία Πάρου, Σκουριές κ.λ.π.).
Ο συγκεκριμένος αγώνας είναι κομμάτι της αντίστασης, της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, την εξατομίκευση, την φτώχεια και την εξαθλίωση. Αγώνας που διεξάγεται αδιάκοπα και αδιαίρετα σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας, μέσα και έξω απο τις φυλακές.
Είναι πρόταση για την οικοδόμηση κοινοτήτων αγώνα, της συλλογικής απάντησης των “απο κάτω”, φτιάχνοντας πυρήνες άμεσης δράσης, διεκδικώντας την ελευθερία όλων μας.
Τα ξημερώματα της Παρασκευής 20/12 ως ελάχιστη πράξη αλληλεγγύης και ενίσχυσης του αγώνα των απεργών πείνας, επιτεθήκαμε σε: ATM Του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, στην οδό Αγίας Γλυκερίας στο Γαλάτσι, της Αγροτικής Τράπεζας, στην οδό Ελ. Βενιζέλου στην Αγία Παρασκευή, της Γενικής Τράπεζας στην πλατεία Μεταξά στου Παπάγου, Εθνικής και Πειραιώς στην οδό Καφαντάρη στο Νέο Κόσμο, καθώς και σε αυτοκίνητο Διπλωματικού Σώματος με αριθμό κυκλοφορίας ΔΣ 39-20 στην οδό Ναϊάδων στο Π. Φάληρο.
Μέχρι το τέλος.
Μέχρι τη νίκη.
Αντίσταση- Αλληλεγγύη – Αυτοοργάνωση
για την αναρχία...
Υ. Γ. 1 Λευτεριά στον Σάββα Ξηρό, μέλος της Ε. Ο. 17Ν.
Υ. Γ. 2 Τιμή στον αναρχικό Sebastian Oversluiz που έπεσε μαχόμενος κατά την απόπειρα απαλλοτρίωσης τράπεζας στις 11/12 στην Χιλή.
Υ. Γ. 3 Οι σκέψεις μας, σε όσους βρίσκονται στη συνθήκη της επαναστατικής φυγοδικείας.
-Μαχόμενες Κοινότητες Αναρχικών-
Σιωπηλό θα χύσεις δάκρυ.
Τη δύναμη σου μη σπαταλάς.
Δοκιμασία είναι αυτή, κρατήσου αντιστάσου.
Βαθιά τα νύχια στη σάρκα σου χώσε
και μη φωνάζεις.
Δάγκωσε τα χείλη σου κομμάτιασέ τα.
Κράτησου... μήν απελπίζεσαι.
Δεν αργεί να ξημερώσει.”
Σεννουρ Σεζερ
Ο αγωνιστής Σπύρος Στρατούλης απο τις 11/11 ξεκίνησε απεργία πείνας διεκδικώντας την απαλλαγή του απο τις κατασκευασμένες κατηγόριες σε βάρος του, που τον εμπλέκουν στην υποτιθέμενη εγκληματική οργάνωση “Στέκια Θεσ/νικης”.
Στις 21/11 ο αναρχικός σύντροφος Ράμι Συριανός ξεκίνησε και αυτός απεργία πείνας, ως πράξη αλληλεγγύης και στην συνέχεια στις 25/11 οι κρατούμενοι αγωνιστές Εργιόν Μουσταφά και Μιχάλης Ραμαδάνογλου.
Όλοι μαζί πλέον αγωνίζονται για την απεμπλοκή του Σπύρου από αυτή την δικαστική ομηρία, την άμεση απαλλαγή του από το κατηγορητήριο και την εκ νέου χορήγηση αδειών.
Η απεργία πείνας αποτελεί το τελευταίο προσωπικό ανάχωμα κόντρα στις προσταγές και τις ορέξεις της έκαστοτε εξουσίας. Κάθε λέξη μπροστά της είναι φτωχή για να περιγράψει το μεγαλείο της.
Ο συγκεκριμένος αγώνας όμως δεν αναδεικνύει μόνο την ανυποχώρητη δύναμη του Σπύρου αλλά και την ουσία και την ομορφιά της αλληλεγγύης όταν αυτή μετουσιώνεται σε πράξη: Την ανιδιοτέλεια και την συντροφικότητα.
Το ανθρώπινο τείχος που έχουν ορθώσει οι υπόλοιποι απεργοί γύρω απο το πρόσωπο του είναι ένα κάλεσμα και ταυτόχρονα μια πολιτική και πολεμική μάχη που δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο τους έγκλειστους ή τους “κοντινούς” των απεργών. Αφορά κυρίως το επαναστατικό κίνημα που καλείται να δώσει απαντήσεις στην τακτική της εξουσίας και των αλλεπάληλων αστυνομικο-δικαστικών σκευωριών (π.χ. Υπόθεση Marfin, ληστεία Πάρου, Σκουριές κ.λ.π.).
Ο συγκεκριμένος αγώνας είναι κομμάτι της αντίστασης, της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, την εξατομίκευση, την φτώχεια και την εξαθλίωση. Αγώνας που διεξάγεται αδιάκοπα και αδιαίρετα σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας, μέσα και έξω απο τις φυλακές.
Είναι πρόταση για την οικοδόμηση κοινοτήτων αγώνα, της συλλογικής απάντησης των “απο κάτω”, φτιάχνοντας πυρήνες άμεσης δράσης, διεκδικώντας την ελευθερία όλων μας.
Τα ξημερώματα της Παρασκευής 20/12 ως ελάχιστη πράξη αλληλεγγύης και ενίσχυσης του αγώνα των απεργών πείνας, επιτεθήκαμε σε: ATM Του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, στην οδό Αγίας Γλυκερίας στο Γαλάτσι, της Αγροτικής Τράπεζας, στην οδό Ελ. Βενιζέλου στην Αγία Παρασκευή, της Γενικής Τράπεζας στην πλατεία Μεταξά στου Παπάγου, Εθνικής και Πειραιώς στην οδό Καφαντάρη στο Νέο Κόσμο, καθώς και σε αυτοκίνητο Διπλωματικού Σώματος με αριθμό κυκλοφορίας ΔΣ 39-20 στην οδό Ναϊάδων στο Π. Φάληρο.
Μέχρι το τέλος.
Μέχρι τη νίκη.
Αντίσταση- Αλληλεγγύη – Αυτοοργάνωση
για την αναρχία...
Υ. Γ. 1 Λευτεριά στον Σάββα Ξηρό, μέλος της Ε. Ο. 17Ν.
Υ. Γ. 2 Τιμή στον αναρχικό Sebastian Oversluiz που έπεσε μαχόμενος κατά την απόπειρα απαλλοτρίωσης τράπεζας στις 11/12 στην Χιλή.
Υ. Γ. 3 Οι σκέψεις μας, σε όσους βρίσκονται στη συνθήκη της επαναστατικής φυγοδικείας.
-Μαχόμενες Κοινότητες Αναρχικών-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου