Κλυδωνισμούς προκαλεί στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία της Ιρλανδίας η αποκάλυψη σε πρώην μοναστήρι ομαδικού τάφου με τα λείψανα περίπου 800 παιδιών. Πρόκειται για μοναστήρι που στο παρελθόν διοικούσε το τάγμα των Αδελφών του Ελέους και στο οποίο 796 παιδιά πέθαναν κατά το διάστημα 1925-1961.
Η ερευνήτρια, Catherine Corless, που έκανε την ανακάλυψη σημειώνει ότι ο τάφος βρίσκεται κοντά στο κτίριο που λειτουργούσε ως εκκλησιαστικό ορφανοτροφείο και στέγη για ανύπαντρες μητέρες.
Στο ορφανοτροφείο, το οποίο διοικούνταν από το 1926 έως το 1961 από καλόγριες, πέθαναν εκατοντάδες παιδιά λόγω κακής διατροφής, παραμέλησης και μεταδοτικών ασθενειών, όπως ιλαρά, φυματίωση και πνευμονία. Τα μωρά θάβονταν χωρίς φέρετρο, απλώς τυλιγμένα σε σάβανο, σε μία μολυσμένη δεξαμενή, σύμφωνα με την Corless.
Αναφορά του 1944 κάνει λόγο για άθλιες συνθήκες διαβίωσης των ορφανών, τα οποία ήταν αποσκελετωμένα και πεινασμένα. Ηλικιωμένοι θυμούνται ότι τα ορφανά πήγαιναν σε ξεχωριστά σχολεία, ενώ η Καθολική Εκκλησία αρνούνταν να τα βαφτίσει ή να τα θάψει κανονικά επειδή είχαν γεννηθεί εκτός γάμου.
Το σημείο ταφής είχε ανακαλυφθεί το 1975. Ωστόσο, τότε θεωρήθηκε ότι πρόκειται για οστά ανθρώπων που πέθαναν εξαιτίας της πείνας που έπληξε την περιοχή στα μέσα του 19ου αιώνα. Αρχεία, ωστόσο, υποδεικνύουν ότι ο χώρος αυτός είχε μετατραπεί σκόπιμα σε μέρος εναπόθεσης των πτωμάτων των ορφανών παιδιών.
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία της χώρας κάλεσε το τάγμα των μοναχών, που διαχειριζόταν το πρώην μοναστήρι να συνεργαστεί με τις αρχές που ερευνούν την υπόθεση. Η δε κυβέρνηση της χώρας χαρακτήρισε «εξαιρετικά ανησυχητική» την ανακάλυψη.
Μετά τα «Πλυντήρια της ντροπής»
Η κάποτε ισχυρή Καθολική Εκκλησία της Ιρλανδίας κλυδωνίζεται από μία σειρά σκανδάλων που αφορούν κακοποίηση και παραμέληση παιδιών. Η Εκκλησία διοικούσε πολλές από τις κοινωνικές υπηρεσίες της χώρας τον 20ό αιώνα, περιλαμβανομένων των ιδρυμάτων για ανύπαντρες μητέρες που στέλνονταν εκεί για να γεννήσουν - ανάμεσά τους και θύματα βιασμού.
Οι ανύπαντρες γυναίκες και τα παιδιά τους θεωρούνταν στίγμα για την εικόνα της Ιρλανδίας ως αυστηρής καθολικής χώρας. Συνιστούσαν βέβαια και πρόβλημα για κάποιους από τους πατέρες - ειδικά αν επρόκειτο για ισχυρές προσωπικότητες όπως ιερείς ή πλούσιοι, παντρεμένοι άνδρες.
Τα ιδρύματα αυτά, όπως ήταν τα «Πλυντήρια της Μαγδαληνής», εκμεταλλεύονταν εμπορικά οι μοναχές, αλλά λάμβαναν κρατική επιχορήγηση. Λειτουργούσαν ως κέντρα υιοθεσίας και λόγω αυτής της ιδιότητάς τους τελούσαν υπό κρατικό έλεγχο.
Υπενθυμίζεται ότι το Φεβρουάριο του 2013 η ιρλανδική κυβέρνηση ζήτησε αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από τις γυναίκες - σκλάβους που ήταν τρόφιμοι στα διαβόητα στα ιδρύματα αυτά που λειτούργησαν τη δεκαετία του 1920, στην Ιρλανδία.
Το θέμα ήρθε στην επιφάνεια, όταν δόθηκε στη δημοσιότητα μια έκθεση 1000 σελίδων, στην οποία αναφέρονται λεπτομερώς οι τρόποι κακοποίησης των γυναικών μέσα στα, διοικούμενα από καλόγριες, πλυντήρια. Ο γερουσιαστής Μάρτιν Μακλίς, συντάκτης της έκθεσης, ανακάλυψε ότι το ιρλανδικό κράτος ήταν συνένοχο στον εγκλεισμό τους στα «Πλυντήρια της Μαγδαληνής».
Οι τρόφιμες των πλυντηρίων θεωρούνταν «αμαρτωλές» γυναίκες και κορίτσια με «ανήθικη συμπεριφορά». Εκεί δούλευαν ακατάπαυστα, ίσως και όλες τις μέρες της εβδομάδας, υπό απάνθρωπες συνθήκες, χωρίς να πληρώνονται.
Για το θέμα των ιδρυμάτων της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας έχουν γίνει ταινίες, όπως η Philomena του βρετανού Στίβεν Φρίαρς που καταγράφει την ιστορία μίας από αυτές τις γυναίκες ή η ταινία του Πίτερ Μούλαν (2002) με τίτλο «Οι κόρες της Ντροπής» που καταγράφει την άφιξη των κοριτσιών στα ιδρύματα και την σεξουαλική και σωματική κακοποίηση που υφίστανται από τις καλόγριες και τον ιερέα του μοναστηριακού ιδρύματος.
Η ταινία αποτελεί δραματοποιημένη ιστορία που βασίζεται σε πραγματικές αφηγήσεις κοριτσιών που στάλθηκαν σε αυτά τα άσυλα. Μάλιστα, μία από τις πρώην τρόφιμες δήλωσε ότι παρά την σκληρότητα της ταινίας, η πραγματικότητα ήταν κατά πολύ χειρότερη.
Η ερευνήτρια, Catherine Corless, που έκανε την ανακάλυψη σημειώνει ότι ο τάφος βρίσκεται κοντά στο κτίριο που λειτουργούσε ως εκκλησιαστικό ορφανοτροφείο και στέγη για ανύπαντρες μητέρες.
Στο ορφανοτροφείο, το οποίο διοικούνταν από το 1926 έως το 1961 από καλόγριες, πέθαναν εκατοντάδες παιδιά λόγω κακής διατροφής, παραμέλησης και μεταδοτικών ασθενειών, όπως ιλαρά, φυματίωση και πνευμονία. Τα μωρά θάβονταν χωρίς φέρετρο, απλώς τυλιγμένα σε σάβανο, σε μία μολυσμένη δεξαμενή, σύμφωνα με την Corless.
Αναφορά του 1944 κάνει λόγο για άθλιες συνθήκες διαβίωσης των ορφανών, τα οποία ήταν αποσκελετωμένα και πεινασμένα. Ηλικιωμένοι θυμούνται ότι τα ορφανά πήγαιναν σε ξεχωριστά σχολεία, ενώ η Καθολική Εκκλησία αρνούνταν να τα βαφτίσει ή να τα θάψει κανονικά επειδή είχαν γεννηθεί εκτός γάμου.
Το σημείο ταφής είχε ανακαλυφθεί το 1975. Ωστόσο, τότε θεωρήθηκε ότι πρόκειται για οστά ανθρώπων που πέθαναν εξαιτίας της πείνας που έπληξε την περιοχή στα μέσα του 19ου αιώνα. Αρχεία, ωστόσο, υποδεικνύουν ότι ο χώρος αυτός είχε μετατραπεί σκόπιμα σε μέρος εναπόθεσης των πτωμάτων των ορφανών παιδιών.
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία της χώρας κάλεσε το τάγμα των μοναχών, που διαχειριζόταν το πρώην μοναστήρι να συνεργαστεί με τις αρχές που ερευνούν την υπόθεση. Η δε κυβέρνηση της χώρας χαρακτήρισε «εξαιρετικά ανησυχητική» την ανακάλυψη.
Μετά τα «Πλυντήρια της ντροπής»
Η κάποτε ισχυρή Καθολική Εκκλησία της Ιρλανδίας κλυδωνίζεται από μία σειρά σκανδάλων που αφορούν κακοποίηση και παραμέληση παιδιών. Η Εκκλησία διοικούσε πολλές από τις κοινωνικές υπηρεσίες της χώρας τον 20ό αιώνα, περιλαμβανομένων των ιδρυμάτων για ανύπαντρες μητέρες που στέλνονταν εκεί για να γεννήσουν - ανάμεσά τους και θύματα βιασμού.
Οι ανύπαντρες γυναίκες και τα παιδιά τους θεωρούνταν στίγμα για την εικόνα της Ιρλανδίας ως αυστηρής καθολικής χώρας. Συνιστούσαν βέβαια και πρόβλημα για κάποιους από τους πατέρες - ειδικά αν επρόκειτο για ισχυρές προσωπικότητες όπως ιερείς ή πλούσιοι, παντρεμένοι άνδρες.
Τα ιδρύματα αυτά, όπως ήταν τα «Πλυντήρια της Μαγδαληνής», εκμεταλλεύονταν εμπορικά οι μοναχές, αλλά λάμβαναν κρατική επιχορήγηση. Λειτουργούσαν ως κέντρα υιοθεσίας και λόγω αυτής της ιδιότητάς τους τελούσαν υπό κρατικό έλεγχο.
Υπενθυμίζεται ότι το Φεβρουάριο του 2013 η ιρλανδική κυβέρνηση ζήτησε αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από τις γυναίκες - σκλάβους που ήταν τρόφιμοι στα διαβόητα στα ιδρύματα αυτά που λειτούργησαν τη δεκαετία του 1920, στην Ιρλανδία.
Το θέμα ήρθε στην επιφάνεια, όταν δόθηκε στη δημοσιότητα μια έκθεση 1000 σελίδων, στην οποία αναφέρονται λεπτομερώς οι τρόποι κακοποίησης των γυναικών μέσα στα, διοικούμενα από καλόγριες, πλυντήρια. Ο γερουσιαστής Μάρτιν Μακλίς, συντάκτης της έκθεσης, ανακάλυψε ότι το ιρλανδικό κράτος ήταν συνένοχο στον εγκλεισμό τους στα «Πλυντήρια της Μαγδαληνής».
Οι τρόφιμες των πλυντηρίων θεωρούνταν «αμαρτωλές» γυναίκες και κορίτσια με «ανήθικη συμπεριφορά». Εκεί δούλευαν ακατάπαυστα, ίσως και όλες τις μέρες της εβδομάδας, υπό απάνθρωπες συνθήκες, χωρίς να πληρώνονται.
Για το θέμα των ιδρυμάτων της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας έχουν γίνει ταινίες, όπως η Philomena του βρετανού Στίβεν Φρίαρς που καταγράφει την ιστορία μίας από αυτές τις γυναίκες ή η ταινία του Πίτερ Μούλαν (2002) με τίτλο «Οι κόρες της Ντροπής» που καταγράφει την άφιξη των κοριτσιών στα ιδρύματα και την σεξουαλική και σωματική κακοποίηση που υφίστανται από τις καλόγριες και τον ιερέα του μοναστηριακού ιδρύματος.
Η ταινία αποτελεί δραματοποιημένη ιστορία που βασίζεται σε πραγματικές αφηγήσεις κοριτσιών που στάλθηκαν σε αυτά τα άσυλα. Μάλιστα, μία από τις πρώην τρόφιμες δήλωσε ότι παρά την σκληρότητα της ταινίας, η πραγματικότητα ήταν κατά πολύ χειρότερη.
Θέλω να μοιραστώ με οποιονδήποτε εδώ ψάχνει δάνειο για επιχειρηματικό ή προσωπικό δάνειο για να επικοινωνήσετε με τον κ. Pedro στο pedroloanss@gmail.com επειδή ο κ. Pedro και η εταιρεία δανείων του είναι το μόνο που εμπιστεύομαι όταν πρόκειται για λύση οικονομικής κατάστασης, γι 'αυτό συνιστώ Όποιος ψάχνει για οικονομική βοήθεια για να επικοινωνήσει με τον κ. Pedro με ετήσια απόδοση δάνειο 2%, τώρα; Βλέπετε γιατί θα επιλέξω τον Pedro με την εταιρεία δανείων του 100% γνήσια χρηματοδότηση.
ΑπάντησηΔιαγραφή